De nazomer is de tijd van de rupsen. Rupsen zijn er altijd wel, maar in de nazomer meer. Veel dag- en nachtvlinders vliegen in de zomer, leggen dan ook eitjes en gaan vervolgens dood. Ze overwinteren als rups maar voor het zover is vreten ze zich vol.

De laatste weken kom ik joekels van rupsen tegen van beervlinders en diverse pijlstaarten, waaronder groot avondrood en lindepijlstaart. Die laatste schopt het tot de foto bij dit natuurdagboek. Het is een rups zo groot als een pink. Ook de vlinder is een reus, met een spanwijdte van zeven, bijna acht centimeter. De vlinder is lichtgroen of lichtroze met olijfgroene vleugelvlekken. De vleugels hebben een gegolfde achterrand en staan vaak half uit, zodat de vlinder de driehoekige vorm krijgt van een Stealth-bommenwerper.

Lindepijlstaarten zijn niet heel zeldzaam maar toch zie ik ze bijna nooit, omdat ze de nacht boven de dag verkiezen voor hun sociale activiteiten. En als bijbels opgevoede jongen maak ik van de nacht natuurlijk geen dag. Daarbij leven ze bij voorkeur in lindebomen, al lusten hun rupsen als het niet anders kan ook wel ander boomblad.

Die rupsen zijn behalve groot ook groen, hebben schuine, lichtgele strepen op hun flanken en op hun achterste een puntig staartje, dat blauwig is. De rups op de foto ziet nogal pips. Deels komt dat door het zonlicht, maar vooral door zijn of haar ouderdom. Een lindepijlstaartrups graaft zich na gedane zaken(diners) in, om zich ondergronds te verpoppen. Als pop brengt ie de winter door en in de lente ontpopt ie zich tot lindepijlstaartvlinder.

De rups op de foto heeft zijn boom verlaten, een populier langs een geasfalteerd fietspad waar louter populieren staan. Er bestaan ook populierenpijlstaarten, maar dit lijkt me echt een lindepijlstaart. Hij steekt het fietspad over, een hachelijke bezigheid, maar het gras aan de overkant zal wel groener zijn. Ik wacht tot ie veilig is.

(Natuurdagboek Trouw maandag 5 september ’22)