U denkt misschien dat wij een westerse cultuur hebben, een christelijke, of zelfs een joods-christelijke. Laatst hoorde ik iemand over onze Romeinse cultuur spreken en het is ook wel eens populair geweest onze cultuur Germaans te noemen. Maar die religieuze en etnologische invloeden verbleken bij de invloed van dat ene gewas: tarwe.

Tarwe is in Europa wat rijst is in Azië, gierst in Afrika en maïs in Amerika. Aan tarwe dankt West-Europa zijn overvloed. Ook Nederland is tarweland. De wintertarwe komt nu op. Wintertarwe heeft de jaarcyclus van die goeie, ouwe zomertarwe in de war gestuurd en dat betekent voor tientallen akkervogels een strop: geen zaaigoed meer als vlak na de winter de buiken gevuld en de kuikens gevoerd moeten worden, geen oogstresten meer als de jongen zijn uitgevlogen en zelf hun kostje moeten opscharrelen. Net als de voedermaïs die het moderne akkerland in de zomer overwoekert en die de zoete korrelmaïs vervangt, zo vervangt voedertarwe de broodtarwe. Vrijwel alle maïs en tarwe die in Nederland groeit, wordt gevoerd aan varkens en ander vee.

Toch zit (buitenlandse) tarwe nog in heel veel voedselproducten verwerkt. Wie meent dat hij of zij allergisch is voor tarwe of voor gluten, heeft er een dobber aan.

Vogels zijn ook nog steeds grage tarweëters en hebben voor zover bekend geen last van tarwe(gluten)allergie. In mijn tuin schaart zich de hele winter een uiteenlopende stoet vogels aan de dis, die uit van alles bestaat, maar toch vooral uit tarwe. Mezen pikken de korrels zorgvuldig op, mussen iets wilder, groenlingen gooien de helft over de rand en kauwtjes morsen het meeste. Wat de houtduiven, vinken, merels en waterhoentjes niet van de grond oppikken, ontkiemt. Momenteel komt er een frisgroen mini-akkertje op, nieuwe kiemen in het nieuwe jaar! Zo telen de tuinvogels hun eigen voer. Tuinvogels zijn akkervogels.

(Natuurdagboek Trouw maandag 2 jan. 2017)