Wat is de lente een heerlijk seizoen. Dat is geen nieuws, maar het is elk jaar toch weer een verrassing. Alle seizoenen hebben hun charme, maar als de lentezon schijnt door de bloesems en jonge blaadjes en de vogels zingen…

Bossen, bosranden en parken krijgen een groen waas, een witte sluier en een rossige gloed. De blaadjes van meidoorns frissen de wereld op, tot in de binnensteden dringt het lentegroen van uitbottende kastanjes en zaaddonerende iepen door. De laatste kleuren de grachten van Amsterdam groen. Wat prille bladerkronen lijken, zijn takken vol iepenzaad. De iepen bloeiden kort en laten weldra hun zaden dwarrelen, als een groene sneeuwbui.

Sneeuw valt ook onder prunussen en magnolia’s. In het koele Groningen kunnen we iets langer van die bloesems genieten. Appels, peren, pruimen, slee- en meidoorns tooien zich met miljoenen bloemen in vijftig tinten wit.

Overal bloeien de krentenboompjes. Ze zijn wit met een oranjegroene steunkleur. Ze staan in parken en perken, in tuinen, langs bosranden, in de duinen en op de hei te bloeien. Er zijn diverse (onder)soorten – de ene heeft bijvoorbeeld grotere bloemen dan de andere. Maar allemaal groeien ze het liefst op zandgrond, allemaal hebben ze meerdere stammen en allemaal bloeien ze nu.

Straks krijgen ze bessen, die zoet zijn en naar bosbes smaken. Ze rijpen pas in de zomer. Dan worden ze donkerpaars. Vanwege die bessen zijn krentenboompjes in de zeventiende eeuw vanuit onder meer Noord-Amerika naar Nederland gehaald. Gedroogd waren die gerimpelde krenten goede handelswaar. Tegenwoordig eten we een heel ander soort krenten, namelijk kleine, gedroogde druiven van een speciaal ras. Toch worden krentenboompjes nog wel gekweekt, als tuinheester, maar de meeste zijn verwilderd.

Voor verwilderde tuinplanten halen kenners van wilde planten vaak hun neus op. Maar krenten zijn al zo lang verwilderd, dat zelfs de strengste botanicus daar geen bezwaar meer tegen maakt. Misschien is die Amerikaanse herkomst ook wel discutabel, want in Amerika komen krentenboompjes van onze soort alleen voor, waar ze uit kwekerijen ontsnapt zijn…

(Natuurdagboek Trouw woensdag 12 april 2017)