De veldkrekels die vorige week in het Natuurdagboek de liefde bedreven, deelden enkele dagen een holletje. Het mannetje bewaakte de ingang van dat holletje, teneinde vijanden buiten de deur te houden. Daarbij nam de krekel een risico, want holbewakende mannetjeskrekels worden vaker opgegeten dan holbewonende vrouwtjeskrekels. Behalve tegen vijanden bewaakt de krekel zijn vrouwtje tegen rivaliserende mannen.

Andere mannetjes zouden het spermapakketje van hun voorganger zonder pardon wegvegen en een nieuw pakje bezorgen. Dat wegvegen en bezorgen doen de mannen met hun achterwerk. Daar ergens zitten de geslachtsdelen. Ook het vrouwtje heeft de geslachtsdelen daar.

Bij insecten geschiedt de paring soms omslachtig. Kevers hebben er nog de minste moeite mee. Net als bij landschildpadden kruipt de man achterop de vrouw en paren ze op de tast.

Libellen doen dat anders. De man grijpt de vrouw met de grijpertjes op zijn achterwerk vast in haar nek. Om ervan af te zijn buigt ze haar lijf 180 graden onder zich door naar voren, en duwt ze haar geslachtsopening tegen het mannelijke orgaan. Dat zit niet helemaal achterop zijn lijf, maar een paar segmenten naar voren. Aldus verstrengeld in een zogenoemd paringsrad bedrijven ze de liefde. Ook schorpioenvliegen nemen hun vrouw in een houdgreep, en houden haar onderwijl zoet met een voorgekauwd puddinkje.

Vlinders keren elkaar de rug toe en klemmen zich met hun achterwerkjes aan elkaar vast. Ze kunnen zo zelfs vliegen. Van wintervlinders hebben alleen de mannetjes vleugels. Die sleuren hun vrouw mee de lucht in.

Bijster vrouwvriendelijk gaat het er dus niet aan toe, maar hoe anders doen de tedere krekels dat. Ik schreef vorige week dat de onderste krekel tjirpte en dat dus blijkbaar het vrouwtje tjirpte. Hoe vooringenomen! Krekelkenner Louis-Philippe Arnhem reageerde alert: bij krekels zit de vrouw bovenop! De man schuift zich achterwaarts draaikontend onder haar, tot hun edele deeltjes elkaar vinden.

(Natuurdagboek Trouw woensdag 28 juni 2017)