Hoewel sperwers razendsnel zijn, wendbaar en behendig in de jacht, is een aanval lang niet altijd raak. Integendeel; meestal missen ze. Dan scheert de sperwer tussen de huizen, de bosjes, de bomen van een houtwal door, paniek zaaiend onder de mussen, mezen, vinken, lijsters en duiven en moet de roofvogel het een eindje verder proberen. Want de gealarmeerde aspirant-prooien blijven wel even op hun hoede.

Een sperwer die langs het raam schiet is een mooi gezicht. Een verrassingsaanval in de tuin is nog verrassender. In de seconde die de aanval duurt, schiet de vraag door je heen: grijpt ie of mist ie? En welk van de twee is de goede afloop?

Mocht de vogel zijn slag slaan, maakt die twijfel dat misschien wel extra spectaculair. De opwinding over de voltreffer gaat gepaard met medelijden met de geslagen vogel. En dat alles gebeurt zo snel… Pats! Daar zit de sperwer al aan zijn slachtoffer te plukken. Veren dwarrelen rond.

Brechtje Buiter (8) uit Heemstede ontdekte een plukkende sperwer in de tuin. Samen met haar moeder sloop ze erheen. De sperwer had hen wel in de gaten, sperwers hebben sperwerogen, maar de vogel gaf zijn prooi niet op en bleef plukken. Op de foto lijkt de gedode vogel een merel, een vrouwtje, al zouden de grauwe veren ook van een Turkse tortel kunnen zijn. Het formaat doet toch aan een merel denken.

De sperwer is een kleine roofvogel, vooral als het een mannetje is en Brechtje zag een mannetje. Mannetjes hebben oranjebruine flanken en wangen. Na ruim tien minuten sluipen en steeds dichterbij foto’s nemen sloeg de sperwer op de vlucht met medeneming van zijn merel.