Vroeger hadden we cavia’s wier hok buiten stond en die nochtans acht jaar oud werden. Tegenwoordig zijn cavia’s op hun vijfde bejaard. Ze kunnen volgens de handleidingen niet tegen het buitenleven en moeten vitamine-C hebben.

Onze gebroeders cavia halen hun vitamines uit groente en fruit. Ze leven buiten. Ze hebben de tuin tot hun beschikking en trekken zich ’s nachts terug in hun droge, donkere hok met hooi. Ze zijn bijna zes – oud, maar blakend. De ene althans. De andere is blind sinds een oogontsteking. Hij maakt sindsdien een ontspannender indruk dan zijn broer. Sjeest niet bij iedere door een ooghoek waargenomen beweging het nachthok in, maar blijft onbekommerd gras knagen. Zijn uitdijende achterwerk wordt een last, zeker nadat eksters hem in zijn pootjes pikken en broer hem in zijn rug bijt. Hij slaapt veel, soms zelfs op zijn rug, met vier pootjes omhoog.

Als ik thuiskom van een tweeweekse reis, is ie veel stunteliger geworden. Hij sleept zijn achterwerk voort, zijn pootjes steken verstramd naar achteren. Maar hij piept niet en heeft een onverminderde eetlust. Er zitten vliegen op zijn kont. Ik was hem met lauw water en zie dat het rond zijn anus gezwollen is. Op internet lees ik dat hij dan verstopping heeft, maar ’s blindemans keutelproductie gaat onverminderd door. Misschien heeft ie te lang stil gezeten op zijn eigen keutels en is het gaan ontsteken. Hij lijkt geen pijn te hebben.

Later die middag zie ik een vliegenzwerm bij hem. Blindemans gezwel is opengebroken. Het bloedt. De dierenarts is dicht. Ik moet hem zelf uit zijn lijden verlossen, zoals dat heet. Hij smult van een galgenmaal van tomaat en witlof terwijl hij plotsklaps sterft.

(Natuurdagboek Trouw 19 juni 2014)