Bedolven onder plastic afval
Volgens de website van de gelijknamige Japanse organisatie ben ik een Greenbird. Een greenbird ben je al als je nooit afval zomaar op straat gooit. Zelf verzamelen de Greenbirds afval en maken ze naar eigen zeggen de wereld “cleaner & greener”. In groene hesjes verzamelen ze vuilniszakken vol peuken, chipszakken, sigarettendoosjes, chocoladewikkels, blikjes en vooral plastic drinkflesjes.
Over Greenbird lees ik in het blad 360, een in het Nederlands vertaalde bloemlezing uit de internationale pers. Zo’n initiatief maakt me blij. Het compenseert de moedeloosheid die me soms overvalt van de wegwerpzooi die mensen overal achterlaten. Het gebrek aan zorg om hun eigen leefomgeving vind ik iets onbegrijpelijks. Ik zie kinderen, pubers en volwassenen op het strand, in het park of op straat hun leeggegeten en –gedronken verpakkingen achteloos weggooien. Officieel staat er een geldboete op, maar er wordt nooit iemand voor beboet of zelfs maar berispt.
Met mijn kinderen was ik een week op Corfu, in Noordwest-Griekenland. We dachten dat de vuilnismannen staakten, zoveel afval lag er. Ik heb nog nooit zoveel afval gezien, zeker niet per hoofd van de dungezaaide bevolking. Toch zagen we verrassend vaak vuilniswagens aan het werk, maar de containers raakten binnen een dag bedolven onder nieuwe rotzooi. Openbare vuilnisbakken puilden uit. Ik ruimde elke dag het strandje op en elke dag lagen er nieuwe plastic ijsbakken (1,5 liter), petflessen, blikjes, doppen, tasjes. In het helderblauwe zeewater zweefden verweerde plastic frutsels, als mediterrane plastic soep in wording.
In iedere winkel grossierde de kassier in plastic tasjes. Ik zei: “efcharisto, ik heb al een tas”. Goedbedoelend stopte de verbaasde kassier me een stapeltje losse tasjes toe. In een plastic tasje.
Hoog tijd voor Greenbirds. Het begin is er.
(Natuurdagboek Trouw woensdag 20 mei 2015)
Eén gedachte over “ Bedolven onder plastic afval”
Geachte heer Dijksterhuis.
Ten zuiden van Corfu ligt het eiland Kefalonia. Groter dan Corfu, maar dunbevolkt. Ook daar weinig vogels, behalve de Gaai waarvan die overal opduikt. In olijfboomgaarden reden mannen in ´Ebola-pakken´ die dikke wolken ‘gewasbescherming’ spoten. Toch wel vlinders gezien, maar ver weg in de ruigte waar niets wordt verbouwd.
Enige jaren geleden was ik in Jordanië. Het is de gewoonte om de rotzooi buiten de omheining van je erf te gooien. Op het strand van Akaba stonden om de 25 meter vuilnisbakjes met het opschrift ‘schenking van de Europese Gemeenschap’. De troep lag er – vanzelfsprekend – naast. In de woestijn , ver van de bewoonde wereld: plastic, net als in de Negev en de Sinaï. We dronken koffie bij een Mc. Donalds……. Een chef of zoiets stuurde zijn medewerkers aan: ‘Kijk, daar ligt troep’. Opruimen! De medewerkers moesten er met de neus op worden gedrukt. Ze zagen het niet. Dat is het probleem denk . Ook in Griekenland. Wat een plastic op de strandjes. Een paar prullenbanken en de meeste rotzooi er naast. Voortdurend waaide er plastic in de zee. Zien de mensen het niet of is er ook sprake van lethargie? Dat laatste speelt zeker een rol. Er worden geen initiatieven ontplooid. Wat een parels van stranden bezitten de de Grieken en wat doen ze er weinig mee. Waar praten de restauranthouders en winkeliertjes niet eens over een paar maal per jaar huren van een shovel o.i.d. Gewoon om de rotzooi weg te ruimen. Waarom niet een paar vuilnisbakken meer. Veertien dagen lang lag dezelfde afgewaaide palmtak in de douchebak van de openbare douche op de ‘boulevard’. Wat is dat toch. Wil je op het strand een parasol of een stretcher. Je kunt die zo pakken. Daar kan de ondernemer toch gewoon een paar euro huur voor vragen? Het is een soort lamlendigheid die zich ook uitstrekt tot het milieu. Jammer, jammer. Maar misschien zijn het daarom wel zulke aardige mensen…
O ja u wees op de Greenbirds. Nu ben ik zelf enkele jaren actief als ampikkelateur van het bekende GOA, langs de Waaldijk. Want ook daar liggen de blikjes en flessen. Achteloos of brutaal weggegooid. En niet vergeten de Waalstrandjes die straks als het weer warm is bedolven worden onder de rotzooi. Ach hier heerst ook lamlendigheid. Verder denk ik dat het werk van de Plastic Soup Foundation veel meer onder de aandacht moet worden gebracht!
vr gr
Aart Vos
Reacties zijn gesloten.