Lente 2011 klommen Valentijn van Bergen en René Riem Vis in een den. Op zeventien meter hoogte controleerden zij een buizerdnest. Drie eieren, waarvan één iets groter en zonder de gebruikelijke vlekken. Een haviksei!

Honderd meter verderop bevond zich een havikshorst. Had de havik zich in het nest vergist? Of had ze, toen de buizerds even niet opletten, als een koekoek haar ei in het nest gedumpt? In haar eigen nest lagen twee eieren, maar een goede broedster was ze niet. Vijf weken later waren de eieren steenkoud. Het nest bleek verlaten. Waren er havikskuikens geweest, dan hadden de roofvogelaars hun leeftijd kunnen bepalen en vergelijken met de leeftijd van het afgestane jong in het buizerdnest. Ze moesten ongeveer even oud zijn, als ze dezelfde moeder hadden. Dit allles staat in De Takkeling, het blad van de Roofvogelwerkgroep.

Het jong in het buizerdnest groeide voortvarend op, evenals één van zijn buizerdbroertjes of –zusjes. Beide vlogen uit. Ze hingen nog een tijdje rond in de buurt van het nest, maar lieten zich vanaf half juli niet meer zien.

Het koekoekgedrag pakte voor de havikmoeder dus gunstig uit. Zonder er iets voor te doen, werd haar jong door adoptieouders grootgebracht. Maar de havik legde haar ei vermoedelijk in het buizerdnest, toen dat nog leeg was. Dat valt af te leiden uit de leeftijd van de kuikens. Misschien is dat de redding van het havikskuiken geweest. Als het als derde was uitgekomen, was het door de eerder geborenen opgegeten. Broedermoord is bij roofvogels schering en inslag.

Misschien hadden de havikouders het nest eerder en werden ze verjaagd door buizerds. Dit jaar hebben er wel haviken op gebroed.