Artikelen
Spitsbergenreis 28 aug. – 4 sept.

Spitsbergenreis 28 aug. – 4 sept.

Rendier-Spitsb-3720-Foto-Koos-Dijksterhuis-Custom.JPGMomenteel is er een expeditie gaande rond Edgeøya in Zuidoost-Spitsbergen. Bioloog Maarten Loonen heeft de trip georganiseerd. Loonen doet al jaren elke zomer onderzoek op Spitsbergen naar de ecologie van onder meer ganzen en Noordse sterns.

Op het gepantserde schip Ortelius zijn tientallen onderzoekers aangemonsterd, die op Edgeøya allerlei aspecten van natuur, milieu, landschap en klimaat in kaart brengen. Volgende week keren ze terug en dan los ik hen af.

Lees Meer Lees Meer

DELEN
Radiocolumn Zomers gekoer

Radiocolumn Zomers gekoer

Vara Vroege Vogels 12 juli 2015

De lente mag dan overgeslagen zijn, de zomer gooide er weldra een hittegolf tegenaan. Het is verrassend hoe snel de natuur er dan op z’n zomerst bijloopt, -staat, -ligt. Groene boomkruinen wiegen, zwaluwen gieren in een knalblauwe lucht. Tussen de bosjes gonst en dwarrelt het meteen van de insecten. Zo ook in mijn tuin: zweefvliegen, bijen, sluipwespen, waterjuffers, vlinders…

Libellen en meeuwen verdringen zich in de lucht om uitzwermende mierenmannen.
En altijd is er de duif.

Lees Meer Lees Meer

DELEN
Schoorvoetend door het date-wezen

Schoorvoetend door het date-wezen

Er gloort een straaltje licht over de rand van de put vol liefdesverdriet waarin ik ondergedompeld zit. Genoeg licht voor vakantieplannen. Ik neus bij ‘eenouderreizen’ op internet. Reisbureaus denken dat je als éénouder kindervertier wil, misschien om zelf met andere éénouders te flirten. Terwijl ik vruchteloos doorklik, poppen er advertenties op van datingsites. ‘Vind uw droomdate’, ‘gratis proberen’. Ik ben wel nieuwsgierig naar de digitale datingwereld. Volkomen nieuw voor me. Welnee, bijt ik mezelf toe, ik kom toch genoeg mensen tegen in het echt? Ja, maar.. Ik ken lieden met een fijne relatie, die op datingsites begonnen. Maar als de mensen vragen hoe je elkaar hebt leren kennen, is “datingsite” toch een zwaktebod?

Lees Meer Lees Meer

DELEN
Rallenman ontdekt nieuwe vogelsoort

Rallenman ontdekt nieuwe vogelsoort

VIJFTIG JAAR ACHTER WATERRALLEN AAN

In Trouw dinsdag 10 maart 2015

Rallenman Gerard de Kroon
Rallenman Gerard de Kroon

“Ik zag mijn eerste waterral als toevallig bijproduct. Ik was in de 30 en deed ’s winters mee aan waterwildtellingen: eenden, ganzen, futen enzo. Waterrallen zie je niet, dus die werden niet geteld. Ik liep door de uiterwaarden langs een getijderietgors. Ineens glipte er iets voor mij langs het riet in, van links naar rechts. Later gebeurde dat nog een paar keer. Tenslotte zag ik er een vliegen, met hangende poten en fladderende vleugels. Ik zocht hem op in mijn vogelboek: een waterral dus. Die geheimzinnige vogels intrigeerden me, ik zag ze hooguit in een vloek en een zucht.”

Gerard de Kroon (79) zit al bijna vijftig jaar achter waterrallen aan. Hij hoorde en bekeek ze, ving ze en liet ze weer vrij, ringde, woog en mat ze en reisde ze achterna door Europa en Azië. Zijn vrouw Maria vergezelde hem en werd van lieverlee ook vogelonderzoekster. Onlangs verscheen De Kroons lijvige boek De Vinkenvent over een leven vol waterrallen.

Lees Meer Lees Meer

DELEN
Spitsbergse ijsbeerreis met kust in de opruiming

Spitsbergse ijsbeerreis met kust in de opruiming

Spitsbergen-juni13-9803-Foto-Koos-Dijksterhuis.JPGHet ijs knispert, een zacht geluid dat hoorbaar is omdat het zo stil is. Windstil, geluidsstil. Het water in de baai ligt er roerloos bij tussen een geel-met-groene wand van steile bergen. In hun plooien liggen witte slierten sneeuw van vorig jaar. Op hun kruinen en schouders is verse sneeuw gevallen. Donkere wolken schuiven er traag overheen. Ze zien er dreigend uit, maar krijgen een allengs fellere gouden rand. Dan knipoogt de zon er tussendoor. De zon staat laag. De zon staat altijd laag in Spitsbergen.

Lees Meer Lees Meer

DELEN
Radiocolumn Sprookjesvogels

Radiocolumn Sprookjesvogels

Vara Vroege Vogels 18 jan. 2015

Zwanen, minstens drie sprookjes schreef Hans Christian Andersen over zwanen. Het lelijke jonge eendje is zijn bekendste. De schrijver begon zelf als lelijk jong eendje. Op de armenschool werd hij gepest, maar 139 na zijn dood is hij nog altijd de wereldberoemdste Deen. Zijn graf ligt tussen bekorstmoste zerken op Assistens. Die statige begraafplaats is een rustplek, ook voor de levenden die Kopenhagen even willen ontvluchten.

Het vriest. Bonte kraaien wroeten in de sneeuw, houtduiven zoeken een slaapplaats bovenin een kale esdoorn. Op een smal graf staat een hoofd van sneeuw. Met een wortel trekt de sneeuwkop een lange neus.

Achter een forse hulstboom met knalgele bessen ligt Andersen. Als kind was ik niet bijster gesteld op zijn sprookjes. Het meisje met de zwavelstokjes was me te zielig, de prinses op de erwt te aanstellerig. Dat de Chinese nachtegaal gekooid werd, vond ik gemeen. Maar je hoorde er niemand over. De kleren van de keizer vond ik we aardig en vooral het lelijke jonge eendje sprak me aan. Want wie denkt niet dat ie een lelijk eendje is en wie hoopt niet op die zwaan?

Mijn aandacht wordt getrokken door het zachte, vlugge rinkelen van een sleutelbos, hoog boven me, hoog boven Andersens graf. Zes spreeuwachtige silhouetten zitten in een boom. Ze hebben kuifjes, zalmroze lijven, zwarte maskers, zwarte slabben en kanariegele staartpunten. Andersen gaf vaak een vogel de hoofdrol, maar nooit viel een pestvogel in de prijzen. Toch zijn weinig vogels zo sprookjesachtig als pestvogels. ’s Winters zijn ze bij vlagen ook in Nederland te zien, vooral in het noorden van het land. Let dus goed op rinkelende sleutelbosjes in de bomen.

DELEN
Het Grote Gebeuren

Het Grote Gebeuren

Festival voor lezers, dichters en schrijvers

1 november 2014

DELEN
Met de kinderen naar Costa Rica

Met de kinderen naar Costa Rica

Witsnuitneusberen (coati; pizote) Nasua narica. Foto Koos Dijksterhuis
Witsnuitneusberen (coati; pizote) Nasua narica. Foto Koos Dijksterhuis

‘Kijk, die staarten!’ roept zoon van 11. Zijn zus van 15 hurkt en maakt lokkende handbewegingen met gestrekte arm. Dat werkt. De neusberen komen zo gretig op haar af, dat ze terugdeinst. Onze bus stopte meteen toen de chauffeur en reisleider een groep coati’s in de berm zagen. Coati’s ofwel witsnuitneusberen zijn forse wasberen met een lange, bleke neus. Ze steken hun witsnuitneuzen graag in andermans zaken. Vanuit de bossen schuimen ze de randen van de mensenwereld af op zoek naar hapjes. Mensen voeren ze, al is dat verboden. In enthousiaste buien steken de dieren hun lange staart recht omhoog. Zodat we in de berm omringd worden door staarten, allemaal omhoog, als vlaggetjes op kinderfietsjes.

Vulkaan Arenal. Foto Koos Dijksterhuis
Vulkaan Arenal. Foto Koos Dijksterhuis

In de kerstvakantie met de kinderen naar de tropen. Waar moet een mens zijn CO2-quotum anders mee vullen? De reisbrochures op internet beloven vulkanen, jaguars en quetzals. Het land is Spaanstalig en veilig. Ik organiseer mijn reizen altijd zelf. Maar het is hoogseizoen en ik zie me al met de kinderen in het donker voor een overboekt hotel staan, terwijl de laatste bus weg is en er een tropische donderbui losbreekt.
Reisorganisatie Koning Aap biedt familiereizen, ja zelfs puberreizen aan, met kinderen in de lastige leeftijd. Maar de puberreis vervalt. Ik boek toch. Een dure grap van ruim tweeduizend euro per persoon, het is tenslotte kersttijd. Een los vliegticket kost 1700, dus voor vierhonderd euro krijg je er twee weken transport bij, onderdak en een gids.

Lees Meer Lees Meer

DELEN