In het sneeuwlaagje op onze tuin zijn sporen te zien. Het zijn steeds vier pootafdrukken bij elkaar. Ze zijn enkele centimeters lang; de twee voorste afdrukken zijn iets groter dan de twee achterste. Dit kwartet wijst op een sprongsgewijze passage van een rat of eekhoorn.

In haar Veldgids Diersporen noemt Annemarie van Diepenbeek zo’n afdruk een viersprong. Konijnen bewegen zich ook vaak springend voort en laten dan een viersprong achter in de sneeuw of modder.

In dit geval houden we het op een eekhoorn. Een rat zou iets verder naar buiten wijzende tenen hebben en de viersprong regelmatig afwisselen met een loopje dat andere sporen nalaat. Soms laat een rat ook een sleepspoor van zijn staart achter, maar weer niet tijdens een galop in sprongen. Een eekhoorn laat geen staartspoor na, wat best opmerkelijk is, gezien de omvang van dat lichaamsdeel. Maar een eekhoorn houdt zijn staart liever hoog en droog.

Ook een reden om te concluderen dat hier een eekhoorn is geweest, is dat we op deze plek een paar weken eerder een eekhoorn zagen. Geliefde legt soms wat nootjes neer, die de volgende ochtend steevast verdwenen zijn. Maar ook boomklevers hebben we bij die nootjes betrapt en wat er ’s nachts langskomt kan van alles zijn.

Enfin, een viersprong van een eekhoorn dus. Het grappige van die springsporen is dat de twee voorste prenten niet door de voorpootjes zijn achtergelaten, maar door de achterpootjes. Bij een konijn of rat is dat niet anders. Het dier zet zich af met zijn achterpoten, die bij de landing voor de voorpoten geplaatst worden; ze halen de voorpoten steeds in.

Een eekhoorn heeft vijf tenen aan elke voet, en de tenen van de achterpoten zijn alle vijf in de sneeuw te zien (foto). Van de voorpoten zijn slechts vier teen-afdrukken in de sneeuw zichtbaar. Een eekhoorn heeft namelijk geen dikke duim, maar een kort en klein duimpje dat dicht tegen de handpalm aanzit.

(Natuurdagboek Trouw, donderdag 18 januari ’24)