Het ei, symbool van leven, en van vervuiling

Twee jaar geleden kreeg mijn geliefde vier jonge kippen voor haar verjaardag. Groot was de vreugde toen deze bende van vier haar eerste ei legde. Afgelopen oudejaarsdag vonden we drie in de natuur gedumpte kippen. Die mochten inkwartieren. Nog meer eieren.
De zeven samurai hebben een nachthok van vijf en een uitloop van honderd vierkante meter. Ze kunnen de hele dag scharrelen, zand- en zonnebaden. We geven ze biologische korrels en gedroogde larven van rouwvliegen. Ze maken een tevreden indruk. Ze zitten soms op schoot en als je ze dan kroelt, vallen hun oogjes dicht en zakken ze op hun zij.
Deze week bevestigde het RIVM het vermoeden dat juist zulke vrije scharrelkippen eieren leggen die PFAS bevatten. We hebben een paasbrunch afgesproken met vrienden. Moeten we onze voorraad weggooien en eieren kopen van kippen die in een overbevolkte loods zijn gefokt?
We hebben een testkit besteld voor honderd piek. Waarschijnlijk zijn die testkits niet aan te slepen – als je snel rijk wilt worden kun je beter daarin investeren dan in blije eieren. Nu maar hopen dat onze eieren geen verhoogde dosis vergif bevatten. Geen PFAS is onmogelijk – die troep zit overal in: in de bodem, in gras en groenten, in zuivel, vlees, vis en eieren. In dieren hoopt het zich op, en daarmee in eieren. Ik vraag me af hoe ze het vergif in vlees en zuivel onder het toegestane gehalte weten te houden. Misschien doordat ons vee zo snel wordt opgefokt en doodgemarteld, dat er geen tijd is voor het ophopen van gif.
Onze kippen worden niet geslacht, en gaan met hun jeugdige leeftijd nog wel even mee. Hun terrein hebben ze binnen de kortste keren omgeploegd en kaal gescharreld. Kippen zouden PFAS met regenwormen binnenkrijgen, maar er is geen regenworm meer over.
Is het niet godgeklaagd hoe wij mensen onze eigen leefomgeving en daarmee die van andere dieren vervuilen en verpesten? Pasen is het oude Germaanse lentefeest, waarin het ei symbool staat voor vruchtbaarheid en nieuw leven. Ik wens u een goede vrijdag.
(Natuurdagboek Trouw, vrijdag 18 april ’25)