Sneeuwuilen op Vlieland
Vriend en ik fietsen over Vlieland, het is ijzig koud. In de buurt van waar de sneeuwuilen gezien zijn, staan drie lieden met telelenzen. Ze kijken naar een duin. Wij kijken naar hetzelfde duin en waarachtig, daar zit een sneeuwuil. Hij heeft een sneeuwwit gezicht in een groot uilenlijf, dat wit is met donkere halvemaantjes. Een jonge uil dus. Volwassen sneeuwuilen zijn witter.
Hij lijkt zijn ogen te hebben gesloten, maar gluurt door twee spleetjes. Zijn kop draait van vogelaar naar vogelaar, hij houdt ons goed in de smiezen. Er moet ook publiek aan de andere kant van het duin zijn, want hij kijkt regelmatig naar achteren. Uilenogen staan naast elkaar, om diepte te kunnen schatten. Dat betekent dat het gezichtsveld kleiner is dan van ogen aan weerszijden van de kop, zoals veel vogels hebben. En daarom moet er gedraaid worden. Een uilenkop draait ongelooflijk soepel. …
