Het is nu eenmaal zo tijdens verhuizen
dat al wat mis kan gaan ook mis gaan zal
die ene schaal, die lampjes gaan aan gruizen
(nou ja: dat schilderij in ons geval)
Wij kwamen al van redelijken huize
maar zo redelijk als het nieuwe was het niet
waar wij sinds kort genieten van het ruisen
van populieren maar veel meer nog van het riet
Maar met bekabeling is het hier droef gesteld
geen internet, geen e-mail, telefoon
het dreef mij bijna zinloos tot geweld
maar zoiets is waarschijnlijk heel gewoon
Een helpdesk wist na uren te vertellen
wat mij pas aan het denken heeft gezet
‘geen telefoon? dan moet u even bellen
en webproblemen? kijk op internet’
Vandaar dat ik geen verzen kon verzenden
zodat u in een angstig lege postbus keek
u vreesde vast voor een voortijdig ende
maar nee! Het vers van afgelopen week
Heeft u al bijna uit en telt qua grootte
zoals u zult beamen wel voor twee
niet uit gebrek aan zin of anekdoten
maar ik ga niet weer naar het internetcafé
(De harde kern van dichters van plezier
geven waarschijnlijk van hun afkeur blijk
het rijm in regel 5 is hen te rijk
maar dat interesseert mij dus geen zier
Want ook al hebben zullie groot gelijk
ik wandel en ik schrijf niet aan de lijn
net als mijn hond in onderstaand kwatrijn
blijkt wel: mij is een rijm niet gauw te rijk)
Rijk rijm
Mijn hond loopt, als ik wandel, altijd op een hol
kruipt na de wandeling gebroken in haar hol
het dier uit zich uitsluitend uitgelaten
de korte tijd vóór zij wordt uitgelaten
