Er bestaan bokalen met een gewelfde schaal op een voet. Aan zo’n bokaal doet mij de paddenstoel denken, die op Schiermonnikoog langs een schelpenpad staat. Hij staat ook in de rand van een jong loofbos. Het is een grote zwam, in doorsnee groter dan mijn voet, en ik leef op vrij grote voet (maat 43), hij is gebroken wit, en hij voelt wollig aan.

Ik herinner me niet ooit zo’n paddenstoel te hebben gezien. Nu is dat niet zo gek, om drie redenen: ik zie veel maar niet alles, mijn geheugen functioneert prima maar kan haperen, de zwam is wel opvallend maar ook zeldzaam.

Het is, blijkt uit vergelijkend warenonderzoek op internet en in wat boeken, een schaapje. Die naam dankt ie aan zijn wolligheid. Een schaapje is ook een zoogdier en een vlinder, maar dit schaapje is een paddenstoel die gezien zijn omvang minstens het predikaat schaap verdient. Het schaapje is één van de melkzwammen, die wit bloeden als je ze beschadigt.

Het blijkt een zeldzame soort te zijn, die als ‘kwetsbaar’ op de Rode Lijst staat. Voor de zekerheid verifieer ik de vondst bij Erik Jansen, die behalve boswachter op Schier ook paddenstoelenkenner is. Hij bevestigt dat het een schaapje is en verklapt twee groeiplaatsen. De groeiplaats van ‘mijn’ schaapje noemt hij niet.

Volgens Soortenbank.nl staan schaapjes vaak in bermen en altijd onder loofbomen, vooral eiken, waarmee hij voedingsstoffen uitwisselt. De zwam staat in de berm van een fietspad en de reeds genoemde loofbosrand bevat aardig wat eiken, dus dat klopt allemaal. Jonge loofbossen worden door natuurbeheerders die niet stil kunnen zitten vaak gekapt, maar kap van dit bos hoeft de zwam waarschijnlijk niet te vrezen. Gevaarlijker zijn de grasmaaimachines, want zo te zien zijn die net over de bermen geraasd. Er liggen op de geschoren stroken ook versnipperde zwammen, van andere soorten. Het schaapje staat net buiten de reikwijdte van de maaimessen.

(Natuurdagboek Trouw maandag 10 oktober ’22)