‘De natuur is Gods buitenkant’

‘De natuur is Gods buitenkant’

Zeeschilderij van Stella van Acker uit boek. Foto Koos Dijksterhuis
Zeeschilderij van Stella van Acker uit boek. Foto Koos Dijksterhuis

Als ik op een druilerige herfstdag op Schiermonnikoog het Oosterstrand opwandel, kom ik geen mens tegen. Of toch: aan de waterlijn staat iemand over zee te kijken. Het is een vrouw in wijde rokken. Ze hurkt voor een uitgewoede golf die tot aan haar voeten kabbelt. Dat kan er maar één zijn: Stella van Acker.

‘Zee-jurken’, noemt ze haar kleding, ‘die de kleur hebben van het natte zand, het grijsgroene water en de bleke lucht, jurken die met de wind meewaaien.’ Dat schrijft de kunstenares in haar onlangs verschenen boek Getijde (Uitgeverij Louise, €25,-). Stella van Acker woont op Schiermonnikoog, waar ze met penselen en doeken vaak erop uittrekt om haar geliefde eiland te schilderen. De kwelder, het bos, de koeien, de vogels en de bloemen, maar vooral de zee trekt haar. De ‘Zee’, zoals ze zelf schrijft, ‘de grote grijze Zee’. Haar boek bevat tientallen afbeeldingen van haar schilderijen, en hier en daar geeft ze een toelichting.

Ze kijkt over zee, schreef ik net. Dat klopt niet; volgens Stella kijkt ze niet naar het landschap, maar kijkt het landschap naar haar. ‘Ik zal nooit een schilderij kunnen maken dat zo mooi is als de natuur’, schrijft ze, ‘daar wil ik ook niet naar streven, ik wil alleen maar vol eerbied en liefde werken.’ Voor haar is de natuur ‘religieus en heilig’. De eerste keer dat ik haar ontmoette, vertelde ze dat ze de natuur beschouwt als de buitenkant van God. Daarin is ze geïnspireerd door de Belgische filosoof Ulrich Libbrecht, die de kosmos ‘Gods buitenkant’ noemt. In haar boek lees ik: ‘De natuur is Gods buitenkant.’ En: ‘Mijn schilderen is als bidden, laat dit blijven bestaan.’

Stella ‘kan niet geloven dat mensen zonder de natuur kunnen leven’. En dat kunnen mensen ook niet. Ademen, drinken, eten, beschutting; mensen kunnen volstrekt niet zonder natuur leven. De natuur zou wel uitstekend zonder mensen kunnen.

Ik laat Stella met rust bij de golven en vervolg mijn wandeling.

(Natuurdagboek Trouw woensdag 12 oktober ’22)

DELEN
Reacties zijn gesloten.