Kleine zilverreigers komen sinds een jaar of dertig voor in ons land. Inmiddels kun je ze overal in het land tegenkomen, al ligt het zwaartepunt van hun aanwezigheid in het deltagebied en op Schiermonnikoog.

De witte reigers die overal te zien zijn, zijn grote zilverreigers. Die zijn er op Schiermonnikoog minder. Kleine zilverreigers zijn wit met een zwarte snavel en zwarte poten op gele tenen.

In het laatste nummer van vogeltijdschrift Limosa geven Peter van Horssen en Romke Kleefstra een overzicht van twintig jaar kleine zilverreigers op Schiermonnikoog. Overdag zoeken die bij eb voedsel op het wad of op het strand. Tegen de avond begeven de vogels zich naar een gezamenlijke slaapplaats in de Westerplas. Daar zijn ze gemakkelijk te tellen.

Er broeden maar weinig kleine zilverreigers op de wadden. Na de winterkou van 2009 broedde er in de hele Waddenzee slechts één paar, in 2018 was dat aantal gestegen tot zeven paar. Broeden doen de vogels liever in de Delta. In augustus nemen de aantallen in de Westerplas toe en in november nemen ze weer af. In september zijn soms recordaantallen geteld van meer dan tachtig rustende zilverreigers!

Behalve enkele kleine zilverreigers die Texel, Vlieland en Terschelling accepteren, slapen al die vogels op Schiermonnikoog, dat daarmee zijn reputatie als eiland voor rustzoekers bevestigt. Maar volgens de auteurs is niet de rust, maar het voedselaanbod een waarschijnlijker reden van hun verblijf. In de Oostelijke Waddenzee is het areaal Japanse-oesterbanken sneller gegroeid dan in de Westelijke Waddenzee. Op die oesterbanken zijn ook mossels, krabben en visjes te vinden, drie door zilverreigers gewaardeerde etenswaren.

Met eb zijn zelfs in de winter kleine zilverreigers te zien, die door ondiep water waden, hapjes oppikkend. De meeste kleine zilverreigers trekken dan weg, en van ‘s lands overwinteraars zit 10 tot 17 procent op Schier.

(Natuurdagboek Trouw donderdag 6 oktober ’22)