Wormpjes in de wc

Na bijna drie weken kwam ik thuis. Ik had mijn huis opgeruimd en schoon achtergelaten. Als ik niet in tijdnood zit, laat ik mijn huis graag schoon achter. Op z’n minst moeten de prullenbakken leeg, is de afwas gedaan, de keuken afgenomen en de wc-pot schoon. Daaraan ligt het dus niet…
In de wc dobbert een dozijn kronkelende wormpjes. Het woord worm dekt vele ladingen. Als ik op internet naar “wormpjes in de wc” zoek, krijg ik duizenden adviezen, meestal bestaande uit draconische vernietigingsmethoden. Wil ik ervan afkomen, lees ik, moet ik ladingen chloor of ander vergif gebruiken, kokend water erachteraan spoelen en vervolgens een loodgieter inschakelen om de toegangen tot mijn wc-pot hermetisch af te sluiten.
Maar niemand die weet wat voor “wormpjes” het zijn. Daarbij: hoe sluit ik mijn wc hermetisch af? Moet ik de bril en de klep vastkitten? En al die maatregelen zijn volstrekt niet nodig. De locatie van de wormpjes is de allergemakkelijkste om van ze af te komen: doortrekken volstaat.
Ze kunnen door de lucht zijn gekomen, uit het riool of uit de stortbak, waarbij de lucht mij het waarschijnlijkst lijkt. De wormpjes zijn de larven van motmugjes, ook wel rioolvliegjes genoemd, van wie de larven in rottende en gistende prut in afvoeren, plassen en dakgoten kunnen leven. Ze hebben bijna geen zuurstof nodig. De motmugjes waarin ze zich transformeren vliegen rond en kunnen nieuwe leefplekken koloniseren, waarbij een wc-pot een prima optie lijkt, omdat ie zelfs tijdens een wekenlange hittegolf niet opdroogt.
Deze zomer zijn er veel motmugjes gemeld, ook door Trouwlezers. In huis zijn twee soorten algemeen: met en zonder witte vleugelstipjes. De beestjes zijn een paar millimeter groot en breed, en houden hun donkere, harige vleugeltjes gespreid tot een driehoek. Ze doen niks, ze zijn te traag om een stofzuiger te ontwijken. Als je ze doodslaat, krijg je een vlek.
(Natuurdagboek Trouw woensdag 11 september ’19)