Voor haar balkon kocht mijn geliefde een Toscaanse jasmijn. Dat is een jasmijn met kleinere bloemen dan de boerenjasmijn, met ander blad en eigenlijk is alles eraan anders, behalve de naam. Sterjasmijn heet ie ook wel, vanwege de stervormige bloemen. Aan winterjasmijn is ie ook niet verwant, eerder aan maagdenpalm.

Tegen het hek geplaatst, kon deze klimmer mooi het stenige uitzicht vanuit haar bovenwoning opluisteren. “Wintergroen”, luidde de handleiding. Het leek een gouden greep, maar getuigde ook van een misschien al te onstuimig optimisme. “Vierhonderd centimeter hoog”, beweerde dezelfde handleiding. Dat is gelijk aan vier meter. Op een balkon van een vierkante meter, dat de aanwinst moest delen met een vuilnisbak, lege flessen en een paar plantenbakken met wilde en verwilderde bloemen, is dat overdreven. Gelukkig kon de plant volgens de handleiding goed tegen snoei, in de herfst, na de bloei.

Snoei bleek niet nodig. De Toscaanse jasmijn schudde na de bloei niet alleen zijn witte bloemen af, maar ook zijn blad. Wij hieven vorige winter reeds een klaagzang aan, maar lieten de pot met kale stengels nog even staan. Gelukkig maar, want in de lente botte de klimstruik weer uit met een aanstekelijke levenslust. In de zomer kwamen er weer bloemen. De plant deed het prima, ondanks het in de wind slaan van adviezen in de handleiding inzake bemesting en snoei. Met het vervuilde hemelwater krijgt een moderne balkonplant voeding genoeg. Tijdens hittegolven kreeg de jasmijn soms een scheut kraanwater.

Maar dat wintergroenblijvende viel dus tegen. We waren benieuwd wat onze Toscaanse vriend dit jaar zou doen, en nu kleurt ie bordeauxrood alsof hij een wingerd is. Ook mooi! Daarna zal ie zijn rode blad wel laten vallen, dat hoort zo met herfstkleuren. Hij is er laat mee, heeft een nachtvorst- en een dag-en-nachtvorstperiode doorstaan. Maar vlakbij de gevel is het relatief warm.

(Natuurdagboek Trouw donderdag 15 dec. 20160