Ook bij zacht winterweer zijn tuinvogels gesteld op een bakje drinkwater. Mezen slurpen het liefst uit een ondiep plasje, op een schoteltje, duiven geven de voorkeur aan een diepere drinkbak. Een drinkende duif is een prachtig gezicht. De duif kijkt rond, steekt z’n snavel in het water, klokt het naar binnen en heft dan zijn kop om de buit te laten zakken.

Als het vriest, zoals laatst, stellen vogels drinkwater nog meer op prijs. Ik heb twee drinkbakjes en wissel ze dan af, zodat er meestal, maar zeker ’s morgens na het krieken van de dag, vloeibaar water is. Ook stukjes fruit en geweekte korrels en kruimels werken goed. Als ze bevriezen, krijgen vogels met elk ijzige hapje eten toch mooi een beetje vocht binnen.

Op vogelsites en in folders wordt voor vogels in winterse omstandigheden ijsschaafsel aangeprezen. Misschien ga ik met de verkeerde mensen om, maar ik heb nog nooit iemand ijs zien schaven en ik vrees dat vogels weinig aan die tip hebben. Je zou eerst een bakje water moeten laten bevriezen en het vervolgens tot snippertjes schaven. Met de houtschaaf is dat vragen om afgeschaafde vingers, wat je eerst misschien nauwelijks voelt, als je vingers door de vastgeklampte brok ijs gevoelloos van de kou zijn. Misschien lukt ijsschaven met een kaasrasp. Na het omslachtige karweitje moet je maar hopen dat de vogels in het schaafsel happen. Ze kunnen volgens mij net zo goed de rijp van grassprieten schrapen. Maar ijsschaven geeft de vogelvriendelijke mens wellicht een doel in het dagelijks leven, dat is ook wat waard. En het is goed voor de middenstand, die met een tuinvogel-ijsschaaf een gat in de markt kan dichten!

De dorstlessende duif op de foto is een Turkse tortel . Hij of zij drinkt bij een maaltijd van tarwekorrels en andere zaden.

(Natuurdagboek Trouw woensdag 14 dec. 2016)