Wilde, witte wortels

Hele bermen zag ik vol peen. Wilde peen lijkt op onze goeie ouwe wortel, maar heeft een wat dunnere, grilliger ondergrondse lekkernij die bovendien niet oranje is, maar wit. Peen is een schermbloem. De berm stond dus vol witte schermpjes. Een beetje fluitekruid-achtig, maar ijler begroeid, peen laat meer lucht tussen de planten. De schermbloemen van peen ontluiken als een vuist die zijn vingers langzaam spreidt. Sommige, maar lang niet alle peenbloemen hebben een zwarte stip in het midden. Bij nadere beschouwing blijkt die stip een eindje uit de witte omgeving te steken en niet zwart te zijn, maar donkerpaars.
Spreeuwen bekleden hun nesthol met mooie planten en planten die antibiotica bevatten (dit is een schimmige omschrijving van ‘gifplanten’). Met een fraaie stoffering kunnen ze andere spreeuwen overtuigen van hun kwaliteiten als minnaar. En gifplanten houden mijten en luizen buiten de deur. Slimme jongens hoor, die spreeuwen. Wilde peen is één van de plantensoorten die spreeuwen graag in hun nest verwerken. Of wilde peen antibiotica bevat, weet ik niet. Misschien vinden spreeuwen wortelplanten alleen maar mooi.
Eén van de bermen vol peen stond iets minder vol peen dan andere bermen. De wilde penen deelden de ruimte met gele schermbloemen; bepaald geen afschrikwekkend gezicht. Integendeel, ik vond het prachtig. Die gele schermen waren de bloemen van pastinaak, eveneens een witte wortel. Een witte winterwortel zelfs, want de forse wortel van pastinaak kan de hele winter door geoogst en gegeten worden. Ooit werd pastinaak als basisvoedsel gegeten, de naar anijs smakende wortel is verdrongen door de aardappel.
Gele en witte wilde wortelbloemen zaten vol insecten. Kevers, zweefvliegen, vlindertjes, echt van alles. Schermbloemen zijn goede gastheren voor insecten.
(Natuurdagboek Trouw 12 aug. 2013)