Rode bosbessen of vossenbessen zijn laat in de zomer en in de herfst rijp. Vossenbessen lijken meer op cranberries dan op bosbessen, al horen ze allemaal bij dezelfde familie van struikjes met vitaminerijke bessen. Vossenbessen zien er lekker uit, maar blauwe bosbessen smaken beter. De rode zijn wrang en zuur. Als gelei of compôte zijn ze wel lekker. Ook vossen eten vermoedelijk liever bos- dan vossenbessen.

In Nederland zijn blauwe bosbessen algemener dan rode. Op de Sallandse Heuvelrug groeien juist veel rode, waar metgezel en ik ze laatst massaal aantroffen. Ze bloeiden nog en hadden al bessen. De klokvormige bloemetjes zijn prachtig. De rode bessen ook, zeker tegen een decor van de taaie, groene, ovale blaadjes.

Vossenbessen bevatten vitaminen B en C en bètacaroteen. Ook zijn ze aan te raden voor wie kampt met een nijpend magnesiumtekort. De laatste jaren hoor ik regelmatig over lieden met zo’n tekort. Opmerkelijk, want magnesium zit in granen – met inbegrip van brood, in melk, vlees, fruit en groenten. Het zit bijna overal in. Toch tiert de handel in magnesiumtabletten welig. Een beetje drogist heeft een wand vol overbodige toevoegingen. Supplementen heten ze dan, want het moet wel geleerd klinken. Emile Durkheim zei het honderd jaar geleden al: geef de mensen een oplossing voor een denkbeeldig probleem en binnen de kortste keren heeft menigeen dat probleem. Een magnesiumoverschot is trouwens wel mogelijk, na inname van te veel magnesiumtabletten. Maar ach, dat poep je wel weer uit. Je krijgt er namelijk diarree van.

Het is goedkoper en gezonder om in de bossen vossenbessen of bosbessen te plukken. Dan krijg je al die vitaminen erbij en je bent nog lekker in het bos ook.

(Natuurdagboek Trouw maandag 21 sept. 2015)