De afgelopen maanden vind ik langs de wandelpaden rond Noorddijk bij Groningen snippers Triviant-kaartjes. Dat zijn speelkaarten met vragen in diverse categorieën. Triviant is een aardig spel voor wijsneuzen als ik. Het is een wedstrijdje in algemene ontwikkeling. Ik verlies vaak.

De Triviantkaartjesdichtheid neemt wel af. Ik raap ze nu op om ze in een vuilnisbak te gooien. Daar was eerst geen beginnen aan. Overal lagen ze, kilometers berm was bestrooid met stukjes speelkaart. Iemand moet er een boel tijd in gestoken hebben de kaartjes te verscheuren en verspreiden. Waarom toch? Kon hij of zij niet tegen zijn of haar verlies? Misschien waren de kaarten niet verscheurd, maar zijn ze door grasmaaiers versnipperd. Bijna dagelijks zie ik grasmaaiers gras maaien.

De eerste keer dat ik Triviant speelde was ik als laatste aan de beurt. Er waren vragen als: hoe heette de dictator die na de dood van Lenin aan de macht kwam in Rusland (Stalin), naar welke Griekse held is het Amsterdamse voetbalteam genoemd (Ajax), wat is de hoofdstad van de VS (Washington) en tot welke klasse van dieren hoort de dolfijn (zoogdieren). Ik kreeg de vraag: welk team werd basketbalkampioen op de Olympische Zomerspelen van 1956 in Melbourne?

Toch zou ik nooit de kaartjes waarop de vragen staan verscheuren, laat staan in de berm gooien. Het zijn wel duurzame kaartjes, in de zin dat ze na vier maanden nog heel herkenbaar zijn. De kaart op de foto is kort geleden genomen.

Behalve grasmaaiers zijn er in die vier maanden wolkbreuken over de kaartjes gegaan, en gestage regenbuien. Je zou denken: die kartonnetjes zijn na een dag wel verpulpt, maar nee, na vier maanden zitten ze nog goed in de kleurtjes. Het zijn er zoals gezegd alleen minder, zeker nu ik ze ook nog opraap en weggooi.

Het kaartje op de foto bewijst dat het geen gewoon Triviant betreft, maar een muziekvariant. Hoe komen die kaartjes daar?

(Natuurdagboek Trouw maandag 1 november 2021)