Op mijn mededeling dat kauwtjes in mijn tuin het vogelvoer en de vetbollen opeten, kwamen zoveel reacties, dat het wel een gevoelige snaar leek. De mensen hebben allerlei obstakels aangebracht waar kauwen niet, maar mezen wel doorheen kunnen. Openstaande kanariekooitjes zijn het populairst en ook de beschermkooien uit de winkel worden gebruikt. Dat zijn meestal bolvormige contructies die precies om een voedersilo van hetzelfde merk passen. Zo’n voedersilo is al aardig beveiligd tegen ongewenste sujets. Het is een plexiglazen buis met een paar kleine openingen waardoor vogels zaden naar buiten kunnen trekken.

Ik heb zo’n silo en een voederhuisje en als ik dan ook nog een vetbol ophang in zo’n gifgroen netje, vind ik het tuincentrumgehalte van mijn tuin wel hoog genoeg. De vogelverschrikkers van opengeknipte bierblikjes, die als draaimolentjes van aluminium alle kanten op blikkeren, zal ik niet toepassen. De mollenvallen evenmin. Ik wil geen mollen verjagen. De mol die hier vorig jaar woonde is andermaal welkom als hij wil. Hoe meer de mol wroet, des te meer regenwormen er bovenkomen. En dat is weer leuk voor de merels die nu aan het nestelen zijn.

Maar behalve de mollenvallen waren alle tips gericht tegen kauwen en soms duiven. Een dikke balk in het voederhuisje, waar geen kauw zich langs kan wurmen, is niet mogelijk in mijn exemplaar. Omwikkelen met grof gaas is haalbaarder. Dat ga ik uitproberen.

Ter bescherming van de vetbol werden mij twee maatregelen geadviseerd. Een touwtje is niet voldoende, dat takelen kauwtjes gewoon op. Dus moet het touwtje door een pijpje bamboe of een stevige limonaderiet. Een ander hangt gewoon een baksteen onder de vetbol. Veel te zwaar voor een kauw.

(Natuurdagboek Trouw donderdag 2 april 2015)