Als ik in een parkje loop, sjeest een kip me voorbij. Er scharrelen meer kippen rond. Het is zondagmiddag en de zon schijnt, in het parkje zijn gezinnen. Ik ga op een bankje zitten om het boekenweekgeschenk te lezen. Een kip scharrelt mompelend rond mijn bankje. Plotseling komt een haan aangestormd. Hij stuift met grote stappen op de kip af, bespringt haar, paart bliksemsnel en holt terug naar de andere kippen.

Er zijn zeven kippen en een haan. Voor de gezinnen zijn ze een bezienswaardigheid. Kijk een kip! Aaien! Er wordt brood gestrooid en er komt een dame op leeftijd met kliekjes. Alles is in een oogwenk door de kippen verzwolgen.

Dat de algemeenste vogel ter wereld zoveel bekijks trekt! Er zijn naar schatting 52 miljard kippen op de wereld, zeven keer zoveel kippen als mensen. In Nederland zijn zo’n 100 miljoen kippen, zes keer zoveel als mensen. Het aantal kippen is lastig vast te stelllen, daar hun verloop zo hoog is. Kippen worden een week of zes oud, en vervolgens verwerkt tot filet en bout. Die vleeskuikens worden wel groot, maar nauwelijks volwassen. Legkippen gaan langer mee.

Als ik een appel eet, zijn de kippen er als zichzelf bij. Alle acht scharrelen ze om me heen, schijnbaar de grond afspeurend. Maar zodra ik mijn appel iets laat zakken, reiken er diverse hoenderhalzen… opgepast!
Honderd miljoen kippen, maar je ziet er bijna nooit één. De kippen in het parkje zijn een attractie. Waar zij zijn, zijn de gezinnen. De mensen staan in mijn zonnetje naar de kippen te kijken. Die pikken elkaar venijnig op de rug. Pikorde. Ineens springt de haan weer op een kip voor een vluggertje.

(Natuurdagboek trouw vrijdag 3 april 2014)