Zo’n uithoek van het strand achter de hoogovens, onder de rook van ’s lands grootste CO2-producent, is vast woest en ledig. Maar nee, het is er even druk als waar ook op het strand. Wandelaars, gezinnen, honden, ruiters, zeilwagens, vliegeraars, kytesurfers, kyteriders, drollen, drijf- en zwerfvuil.

Er zijn strandtenten en volle parkeerterreinen en de noordpier van IJmuiden steekt hier vanaf het Noordzeekanaal twee kilometer de zee in. Er waait een ijzige oostenwind die een zurige stank uit de hoogovens, tegenwoordig in goed Nederlands Tata Steel geheten, meevoert. Witte en grijze rookwolken torenen achter de duinen en windturbines op uit angstaanjagend ogende fabrieken. Enorme schepen schuiven uit en naar zee. Maar het is zonnig, de lucht is blauw, het zand wit, de zee ruist en meeuwen en kraaien scharrelen door de waterlijn.

Kraaien en meeuwen zijn de strandvogels die mensenmenigten en loslopende honden trotseren. Andere strandvogels, zoals strandlopers, kunnen daar niet tegen en zien we dus niet. Er zijn vier soorten meeuwen: zilver-, kok-, storm- en kleine mantel-. Zij vinden net als de kraaien aangespoelde schelpdieren en andere zeebeestjes. Ook peuren ze onverteerde lekkernijen uit hondendrollen en pakken ze een weggeworpen zak chips mee.

Hoog boven de mensenmenigte scheren vijf scholeksters roepend over. Wat een misbaar! Veel hoger trekt een vliegtuig vier witte strepen tegen de azuren hemelkoepel. Het heeft allemaal wel wat, zelfs lelijke dingen kunnen mooi zijn. De witte strepen achter vliegtuigen zijn al jaren een bron van complottheorieën over een geheime orde die de wereldmacht in haar zak heeft en ons geleidelijk aan vergiftigt met een naargeestig goedje dat stiekem in de vliegtuigmotoren wordt gemoffeld. Maar het zou ook gecondenseerde waterdamp uit de uitlaatgassen kunnen zijn.

(Natuurdagboek Trouw maandag 21 maart 2016)