Slakken en slijm

Slakken en slijm

Naaktslak. Foto Koos Dijksterhuis
Slak in huis. Foto Koos Dijksterhuis

Een reusachtige naaktslak gleed door de kamer, het gebruikelijke slijmspoor achterlatend. Ik heb niets tegen naaktlopen, maar slakkensporen, brrr. Het was een gele wegslak.

Dit was nieuw, een slak in huis. Slakken kruipen door de tuin, over het terras, over de deurmat en op de ramen, en laten overal hun korstige sporen na van opgedroogd slijm. Maar in mijn huidige huis zie ik ze nooit. Hopelijk was ie door de open schuifdeur geschuifeld, en niet via een ontraceerbaar kiertje of gaatje. Ik kan me geen huis waar ik woonde heugen zonder naaktslakken. Altijd die slijmsporen op de vloerbedekking, op de bank, overal.

In oude huizen kun je slakken verwachten, maar ik had ze ook in nieuwe huizen. Ik dichtte de kieren met schuim en kit. De slakken bleven, nieuwe sporen. Ik dichtte de kleinste kiertjes en gaatjes, ik lakte de randen van de vloer dicht, ik schroefde tochtborstels tegen de onderkant van de binnendeuren. De slakken bleven en trokken nieuwe sporen. Met slakken moest ik leren leven en ik leerde met slakken leven, omdat het moest.

In mijn huidige huis, waar ik alweer drie jaar woon, had ik nog nooit een naaktslak gezien. Ik heb hem naar buiten gebracht en met een atletische armzwaai een enkele reis Groenland bezorgd. Opzouten!

Groenland klinkt overdreven, maar als je van slakken afwilt, is het een goede bestemming. Uit een recent onderzoekje blijkt dat weggeworpen slakken terugkruipen naar hun woonplaats. Net als mensen, vogels en wie niet? Dat onderzoek betrof huisjesslakken, maar naaktslakken zullen vast net zo honkvast zijn. Daarom gooi ik ze ook meteen naar Groenland. Of toch in ieder geval zover mogelijk in noordwestelijke richting. Richting de stadsvijver, waar de futen wachten.

(Natuurdagboek Trouw donderdag 11 sept. 2014)

DELEN
Reacties zijn gesloten.