De laatste weken zie ik veel muskuskaasjeskruid. Dat is een broer van het groot kaasjeskruid dat veel in tuinen staat. Muskuskaasjeskruid is lichter roze. Het heeft mooie nazomerbloemen die een subtiele muskusgeur verspreiden. Als u bent vergeten hoe muskus ruikt, kunt u het beste even aan muskuskaasjeskruid snuffelen. Muskus veroorzaakt de roofdierlucht bij het wolvenverblijf in de dierentuin, maar in lage concentraties is het een door mensen gewaardeerd aroma.

Muskuskaasjeskruid is in het wild te vinden. Hoewel nou ook weer niet zo’n wildebras is; het wordt ook wel in tuinen geplant, en kan dan ontsnappen en verwilderen. En de planten die nu in bloei te bewonderen zijn, staan vaak in wegbermen. Daar gedijden ze in betere tijden ook, maar sinds we met intensief mesten en maaien de wilde bloemen grotendeels uitgeroeid hebben, moeten muskuskaasjeskruid en andere bloemen het hebben van bermen en perceelranden. Daar worden ze gezaaid uit zaadmengsels die bedoeld zijn voor bijen en vlinders. Die mengsels bestaan vaak uit dezelfde plantensoorten die gemakkelijk aanslaan, maar die oorspronkelijk niet per se voorkwamen in de streek waar ze gezaaid worden. Vaak zijn het zelfs exotische soorten als incarnaatklaver, cosmea en koeienogen.

Of die bloemen veel betekenen voor insecten? De algemene soorten fladderen er wel even langs, maar veel van de ruim driehonderd bijensoorten zijn aangewezen op specifieke planten die niet in de mengsels zitten. Misschien is het zaad zelfs wel behandeld met die beruchte insecticiden waarvan bijen doodgaan. De bloemen worden gemaaid voordat ze zaad vormen, en met rupsen en al afgevoerd.

Maar de bloemen zien er fleurig uit voor passanten die voldaan kunnen constateren dat Nederland best mooi is. Ik vind ze zelf ook fijn om te zien, die bloemen. En muskuskaasjeskruid groeide ooit in het wild in bermen, dus daar misstaan de bloemen niet.

(Natuurdagboek Trouw woensdag 19 september ’18)