Eén van ’s lands mooiste vogels is de gekraagde roodstaart. Gekraagde roodstaarten broeden in holen, en jagen op rupsen. Ze houden van een afwisselend landschap, met open terrein, struiken en wat dennenbos in de buurt. Een landschap dat in de duinen voorkomt. Ik zie niet vaak een gekraagde roodstaart. Vorig jaar zag ik een roodstaart op Schiermonnikoog, vandaag in de Kennemerduinen.

Niet dat gekraagde roodstaarten alleen in de duinen voorkomen, integendeel, ze komen door heel Nederland wel voor, maar nergens in grote aantallen.

De roodstaart op de foto is een mannetje. Het vrouwtje heeft wel een rode staart, maar is verder bruin. Het mannetje is kleurrijker. Dit mannetje is bezig een rups te versuffen of doden. Het is een forse, grijze rups, vermoedelijk van een nachtvlinder. Er zijn weinig rupsen, dit jaar, dus de roodstaart heeft geluk. De rups heeft juist pech.

Vlakbij rent nog een rups, voorzover rupsen kunnen rennen. Het is een grote rups met een enorme bos haar. Het is de rups van een grote beervlinder, en waarschijnlijk zoekt die rups een plek om te verpoppen. Het ziet er riskant uit, een rups bij klaarlichte dag op kaal zand, in een gebied met nachtegalen, grasmussen, merels en roodstaarten. Zeker nu er weinig rupsen zijn, loopt een rups groot gevaar. Maar zijn lange haren zullen een beerrups wel beschermen. Niemand hapt graag in rupsenhaar.

De gekraagde roodstaart heeft een kale rups. Als hij hem een paar keer geschud, gemept en op de grond gegooid heeft, vliegt hij ermee weg, uit het zicht. Misschien gaat hij naar een plek waar hij ongestoord kan eten, maar waarschijnlijk vliegt hij naar zijn nest.

(Natuurdagboek Trouw dinsdag 9 juni 2015)