Rechtswindende winde

Rechtswindende winde

Haagwinde, © K. Dijksterhuis

Ze zijn mooi hoor, maar in de tuin wel erg aanwezig. Haagwindes zijn nauwelijks in toom te houden. Andere planten buigen en breken onder het gewicht van de slingerende woekeraar. Je kunt je erover opwinden, maar dat helpt niet. Ik ruk ze soms uit, slinger ze los van hun draagplant, maar tegen haagwinde is zwaarder geschut nodig. Geschut dat veel, zoniet alle planten doodt. Vergif dat de bodem doordrenkt, waar de haagwindes wortelen. De schoffel laat altijd wel een stukje windewortel zitten en één stukje wortel wordt een tuin vol winde. Of de bodem bedekken met worteldoek, twee jaar lang. Mij niet gezien.

In mei steken de jonge scheuten winde overal de grond uit. Het grote woekeren begint. Haagwinde windt zich om plantenstengels, om de spijlen van hekken, om het tuingereedschap in de schuur. Ja, haagwinde heeft een kier ontdekt in onze schuur. Binnen is het donker. De plant wil kleur, de plant wil zon en spurt des te sneller omhoog. De hark, de schep, de tuinstoel, de schoffel zelf raakt verstrikt in het bleekneuzige groen van de winde. Haagwinde windt zich altijd in dezelfde richting op: rechtswindend, aldus het plantenboek. Daar kun je alle kanten mee op, maar even in de tuin neuzen biedt uitsluitsel. Kijk je recht van boven op haagwinde neer, dan slingert de plant zich tegen de richting van de klok omhoog.

Haagwinde bloeit mooi, voedt insecten en zoogdieren. Op een eilandje in Bretagne kampeerden we voor een met haagwinde behangen muur. Een man haalde er zakken vol van af. Pour la pain, zei hij. Maar het is toch le pain? En haagwindebrood? Nee, hij bedoelde lapin, konijn.

DELEN
Reacties zijn gesloten.