Op vogel lijkende vlinder met roltong

Er snorde een kolibrievlinder door mijn tuin. Bijna iedere zomer krijg ik wel een melding van zo’n zonderlinge zuiderling. Uit allerlei plaatsen komen waarnemingen, van Grevenbicht tot Vlieland, maar uit Leiden heb ik er al twee.

Nu voegt Groningen zich in de rij. Ik had er nog een in nederland gezien en was blij. Ik hoopte dat de kolibrievlinder de volgende avond weer door mijn tuin zou snorren. Drie jaar geleden namelijk kwam zo’n beest iedere avond even langs de gerania op het houten balkon van het Oostenrijkse Gasthof waar ik toen een weekje zat. Die kolibrievlinder had kennelijk een vast parcours, en dan denk je algauw dat alle kolibrievlinders dat zullen hebben. Maar in mijn tuin zag ik hem niet weer.

De eerste kolibrievlinder zag ik op mijn veertiende, met mijn ouders en zus in de Dolomieten. We dachten dat het een kleine kolibrie was. Kolibries zijn van zichzelf al klein, dus deze was echt piep. Dat kolibri’s niet in Europa voorkwamen, namen we voor lief. We zagen ook een aardappelveld vol coloradokevers en op mijn kamer liep een schorpioen, dus van een kolibrie keken we nauwelijks op. Later hoorden, lazen, of zagen we op t.v. iets over kolibrievlinders en toen wisten we dat de kolibrie zo’n vlinder moest zijn geweest.

Kolibrievlinders zijn lid van de pijlstaartfamilie. Voor nachtvlinders zijn ze vaak overdag of in de schemer actief. Ze hangen met razendsnel geklapwiek voor een bloem, waarin ze hun lange roltong steken. Een kolibri doet precies hetzelfde. Prachtig dat los van elkaar een vlinder en een vogel zijn ontstaan, die zich hetzelfde gedragen en die op elkaar lijken.

(Natuurdagboek Trouw 10 juli 2013)