Staatssecretaris Dijksma wil niet dat we nog langer natuur beschermen voor zeldzame dier- of plantsoorten. Bas Haring zaaide paniek door te verkondigen dat een dier- of plantsoort minder weinig uitmaakte. Louise Fresco bagatelliseerde het uitsterven van de honingbij. Dan maar geen honing meer.

Mijn dagelijks leven wordt sterker ontregeld door een lichte hoofdpijn dan door het uitsterven van de dunbekwulp. Toch vind ik het uitsterven van de dunbekwulp ernstiger dan mijn lichte hoofdpijn. Een aardbeving met duizenden doden ontregelt mijn leven ook minder dan een lichte hoofdpijn.

Dat het uitsterven van een soort erg is, is moeilijk uit te leggen, laat staan hard te maken. Het is gewoon jammer, er was iets dat er nooit meer zal zijn. Hoe meer variatie, des te beter. Is dat alles? Nee, iedere soort heeft zijn eigen rol in de natuur.  Geen soort is zomaar vervangbaar door (een) andere.

Goudhaantjes en vuurgoudhaantjes zijn even kleine vogeltjes, leven allebei in naaldbos, eten allebei insecten en lijken sterk op elkaar. Toch leeft de een wat hoger in de boom dan de ander, heeft de een een voorkeur voor scharrelen rond de stam en de ander voor scharrelen in de takken. Diersoorten met een identieke leefstijl zouden elkaar ook maar beconcurreren.

Wetenschappers van onder andere de universiteit van Montpellier hebben aangetoond dat soorten niet vervangbaar zijn door andere soorten, wat betreft hun rol in de natuur. Vooral zeldzame soorten blijken specialisten te zijn met unieke eigenschappen, zoals een boom met vuurvaste bast. Door die eigenschap zijn er nog bomen na een bosbrand, wat bosherstel versnelt.

Dat planten en dieren uitsterven, kan dus meer uitmaken dan dat het alleen maar jammer is.

(Natuurdagboek Trouw 11 juli 2013)