Gisteren noemde ik die wolf in Groningen en Drenthe de eerste die de grens overstak. Maar, ook afgezien van enkele vage meldingen uit de afgelopen jaren, zoals dat dode dier bij Luttelgeest, kwamen er lang geleden wel wolven voor in Nederland. Veel zullen het er niet geweest zijn, want wat er in het deltagebied maar aan land opdroogde, werd meteen door mensen bevolkt. Die hielden vee en doodden elke wolf die ze te pakken kregen.

Uit de provincie Groningen zijn sinds de Middeleeuwen enkele gegevens bewaard gebleven over jachtpartijen. Werd er een wolf, of een roedeltje wolven gemeld, klommen de instanties onmiddellijk te paard voor een drijfjacht. Zulks is te lezen in een artikel van Harry Perton en Tonko Ufkes in het Groninger tijdschrift Stad & Lande. In 1515 dreven de Groninger boeren in Vredeveld (in het huidige Westerkwartier) mogelijke wolven van hun land in zuidelijke richting. De wolven hoefden niet dood, als ze maar naar Drenthe verkasten. In 1525 deden de Groningers hetzelfde, maar nu naar Friesland. Lekkere jongens, die Groningers.
Pas vanaf 1595 werden er weer wolvenjachten georganiseerd. Er zijn geen levende of doodgeschoten wolven gedocumenteerd, en ik krijg de indruk dat wolven vooral als excuus dienden voor verveelde edelen, om eens lekker te kunnen drijven, draven en schieten. Edelen kunnen soms doordraven.

In de Ommelanden ten noorden van de stad Groningen zijn nooit wolven gemeld, maar in het lege oosten wel. Daar ligt nu nog de buurtschap Hongerige Wolf in het Oldambt. Dat kleigebied en het zuidelijker Westerwolde werden soms bezocht door een wolf. Ook Drenthe viel wel eens in de prijzen. Wolven kwamen vooral naar gebieden waar schapen gehouden werden.

(Natuurdagboek Trouw woensdag 8 april 2015)