Stemmen vind ik altijd een beetje tegenvallen, zo snel als het voorbij is. Even iets aanvinken, klaar. Het is een magere attractie vergeleken bij het voorspel.

Natuurbescherming is geen thema waarmee je kiezers wint. Kamerlid Helma Lodders (VVD) zei dat natuur slecht is voor de economie. Er worden, hoorde ze, soms zelfs vergunningen geweigerd voor economische werkzaamheden in beschermde natuur.

Ze kan blij zijn dat demissionair rentmeester Bleker (CDA) tijdens de vakantie nog even dertien beschermde natuurgebieden heeft opengesteld voor economische activiteiten.

Minister Schultz van Haegen (VVD) heeft er als demissionair rentmeester nog gauw een verhoogde maximum-snelheid doorgejast. Zij zei in Trouw vorige week zaterdag dat ze dat een ‘historische stap’ vindt. Ze is er ‘trots’ op. En omdat de meeste stemgerechtigden hard willen rijden, zei ze een dag eerder in het AD zonder enige onderbouwing, ziet zij verhoging van de maximum-snelheid als ‘de kern van de democratie’.

Hard rijden als kern van de democratie. Leg dat in een dictatuur eens uit aan mensen die hun leven wagen voor vrije verkiezingen.

Op de meeste snelwegen mogen kiezers nog steeds niet harder rijden dan 120. Daar zijn in allerijl bij iedere oprit twee nieuwe verkeersborden neergezet, voor ik schat 1000 euro per stuk. Weten we meteen waar het bezuinigde natuurbeschermingsgeld aan besteed wordt.

Los van die twee acties kon de regering sinds haar val de natuur niet langer afschaffen. Wat mij betreft laten we het zo, ik mis die ‘daadkrachtige’ regering niet, met hun ‘handen uit de mouwen’ en hun ‘poten in de modder’. Hoewel het knap is dat ze nog modder vinden die niet geasfalteerd is.

Op naar de stembus. Het is zo voorbij.