Uit de Tuinvogeltelling blijkt (maandag) dat de merel nog wel in de top-10 staat, maar niet langer in de top-3. Die bestaat uit de pimpelmees op 3, de koolmees op 2 en, verrassend genoeg, de huismus op 1.

De spreeuw is na een korte come-back weer uit de top-10 gezakt. Huismus en spreeuw wedijverden in de jaren zeventig en tachtig om de eerste en tweede plek in ’s lands ranglijst van talrijkste broedvogel, steevast gevolgd door de merel. De spreeuw heeft sindsdien een achteruitgang van naar schatting 60 tot 80 procent doorgemaakt en ook de huismus is achteruitgehold, maar weet als echte huis-, tuin- en keukenvogel kennelijk toch zijn tuintoppositie te bewaren.

Over de merel bestond onzekerheid, want het usutuvirus hield vorig jaar behoorlijk huis onder deze geliefde vogels. De merel wint aantalsgewijs dan ook geen medaille meer, maar staat nog altijd op 5, vlak na de kauw.

Zelf turfde ik een half uur lang de vogels in mijn tuin, tijdens het ontbijt. De score stelde me teleur, maar het bleek toch de piektijd van de dag. Ik telde twee koolmezen en een pimpelmees en nog net binnen de tijd een roodborstje (10), dat zich de rest van de dag niet meer vertoonde. Een kauw (4) en een kokmeeuw (16) vlogen over, dus die telde ik niet mee.

Laatst schreef ik hier al dat de vogelbevolking in mijn tuin aan het slinken was. Dat leverde tientallen lezersbrieven en –mails op. De meesten stelden me gerust met de mededeling dat de vogels blijkbaar naar hún tuin uitgeweken waren, en stuurden benijdenswaardige soortenlijsten. Eén lezeres die op tweehonderd kilometer afstand van mij woont vat mijn constatering op als een mening en ‘kan het niet eens zijn met uw opsomming van niet meer aanwezige vogels’.

Enfin, mijn tuin is uiteraard geen wetenschappelijk verantwoorde afspiegeling van het land, en ik heb toch maar mooi twee koolmezen en een pimpel!

(Natuurdagboek Trouw dinsdag 30 jan. 2018)