De merel is aan de leg. Ik houd mijn hart vast. Weer heeft het merelpaar de klimop uitgekozen. Vorig jaar zag ik vaak katten likkebaardend naar de plek staren, waar vadermerel in- en uitvloog met wormen. Op een dag werd er niet meer in- en uitgevlogen.

Ik denk meteen dat het dezelfde merels zijn als vorig jaar, terwijl dat helemaal niet zeker is. Het lijkt zelfs logischer dat het andere merels zijn, die nog niet weten hoe riskant de klimop is.

Aan de andere kant: waar is het niet riskant? Vorig jaar ging ook het zanglijsternest in de haag eraan. Ik vermoed dat de broedende lijster met eieren en al is opgegeten door een kat. Na de ramp zag ik de lijster niet meer. Dit jaar hoor ik voor het eerst in de zes lentes dat ik hier woon geen zanglijsters zingen. Ook fitissen hoor ik voor het eerst niet meer. Fitissen broeden op de grond…

In Nederland heeft bijna de helft van de huishoudens een kat en mijn tuin wordt bezocht, bewandeld, begraasd, besproeid en bescheten door zeker een dozijn verschillende katten. Ik heb de doorgaande routes al afgesloten, wat helaas ook egels hindert, maar zin nog op een manier die beesten helemaal te weren. Eksters zijn ook meesters in het opsnorren van merelnesten, maar eksters zijn wild en zijn er veel minder dan door mensen gehouden huiskatten.

In mijn tuin zijn dus nog merels. Merels en mezen zijn er zoveel, dat hun gelederen meestal wel weer aangevuld worden als er plekken vrijkomen vanwege overlijdens.

Vlak voor een week vakantie zag ik de vrouwtjesmerel de nestelplek van vorig jaar inspecteren. Om de vogels te beschermen, heb ik een constructie van gaas aangebracht, waar waarschijnlijk geen kat doorheen komt. Maar wat bleek? Na de vakantie zie ik de merel de door klimop begroeide muur net om de hoek invliegen. Daar kan ik niet bij met mijn gazen verdedigingslinies. De merels zullen wel weer kattenvoer uitbroeden.

(Natuurdagboek Trouw donderdag 4 mei 2017)