De meidoornbessen zijn rood aan het worden. Er rijpt een feestmaal van bessen voor de trekvogels die in aantocht zijn. De bessen kunnen losse meidoornstruiken of –bomen, maar ook complete hagen en bosranden doen blozen.

De meidoornbessen gaan soms vergezeld door vogelkersen, sleedoornpruimen, lijsterbessen, hazelnoten, kardinaalsmutsen en Gelderse rozenbottels. Gelders roos is helemaal geen roos en draagt geen echte rozenbottels, maar vruchtjes die vogels niet eens zo op prijs stellen.

Meidoornbessen vinden ze lekkerder! Dat zijn nou juist wel een soort botteltjes, want meidoorn is een roosachtige. Kijk maar eens van dichtbij naar de kleine, donkerrode, enigszins langwerpige bessen, dan blijken ze er als kleine bottels uit te zien.

Meidoorn bloeit in het vroege voorjaar en draagt vrucht in het vroege najaar, maar vorige week kwam ik er één tegen die zowel bessen als bloemen vertoonde. De bloemen waren in trek bij vliegen. Er zijn wel meer voorjaarsbloeiers waarvan in de nazomer enkele exemplaren nog even in bloei komen, maar van meidoorn wist ik dat niet.

Meidoorn is eeuwenlang aangeplant voor de sier (witte bloemen, rode bessen, groene blaadjes), als boom om omheen te hupsen en vooral als veekering. Meidoorn kan, zeker als er koeien of schapen aan knabbelen, een ondoordringbare wirwar van stekelige takken vormen. Die takken zijn van hard hout en breken niet zomaar af. Het vee bleef er gegarandeerd achter. Dat het even efficiënt wolven buiten hield als vee binnen, lijkt me sterk. Wel hield het veedieven buiten de deur. De Romeinen hadden last van de stekelhagen in de Lage Landen – ze belemmerden Julius Caesars opmars.

Minstens tweeduizend jaar zijn er al meidoornhagen in Nederland, maar sinds de introductie van het prikkeldraad zijn ze vrijwel allemaal gerooid. Volgens hageprediker Jaap Dirkmaat hebben we in een halve eeuw driehonderdduizend kilometer haag vernietigd. Onvoorstelbaar hoeveel wij opofferen aan efficiëntie, productie en geld.

(Natuurdaboek Trouw woensdag 30 aug. 2017)