De grote lijsters trekken naar het zuiden. Grote lijsters zien eruit als flinkgebouwde zanglijsters. Sommige overwinteren in Nederland, andere trekken door van Zweden naar Frankrijk. Net als merels zingen ze als één van de vroegste bosvogels in het jaar. Al in januari zingen ze hun lied, dat op een merellied lijkt, maar korter duurt en abrupt wordt afgebroken.

Bij ons zijn grote lijsters niet zo talrijk als in Zweden. Daar zag ik ze vanuit een schuilplaats tussen rotsblokken hippen, op zoek naar wormen, slakken, insecten en hun larven. Ik zag er steeds een stuk of vier tegelijk. Maar toen er een buizerd tussen hen landde, stoven er wel twintig weg. De meeste zaten verscholen tussen de bosbessen.

Die bosbessen waren rijp en zoet, kan ik als ervaringsdeskundige meedelen. Geen wonder dat de lijsters erbij zaten. Toch zullen ze ook daar rupsen en insecten hebben opgepikt, net als die vier lijsters tussen de rotsen. Lijsters zijn behalve op bessen en overrijpe appels verzot op geleedpotig grut.

Maar dat een grote lijster een muis grijpt, is nieuw. In de laatste editie van vogeltijdschrift Limosa (nr. 89/2) schrijven Gert Ottens en Johan Poffers over een grote lijster, die op een muis inhakte. Het was zelfs een veldmuis, die groter is dan een huis- of bosmuis en veel groter dan een spitsmuis. “De vogel was druk bezig een levende, jonge veldmuis te verschalken,” schrijven ze. De slachting geschiedde op een pas gemaaid grasland waar de muizen plotseling hun dekking kwijt waren. Op gemaaid gras komen vaak kraaien, buizerds, meeuwen en reigers af. En deze grote lijster, die als een roofvogel de veldmuis in zijn snavel meedroeg naar de jongen zijn nest.

(Natuurdagboek Trouw donderdag 13 okt. 2016)