Het viel lezeres Eika Medema op dat er zoveel kroos op de sloten ligt, terwijl het water toch schoner is dan vroeger? Zeker is het water schoner geworden sinds 1975, toen het werd verboden alles ongezuiverd in de sloot te lozen. Toch bevatten de meeste wateren zoveel uitgespoelde bestrijdingsmiddelen, kunst- en drijfmest, dat van de 300 duizend kilometers sloot in Nederland er maar weinig schoon genoemd kunnen worden.

Ook in woonwijken zijn wateren rijk aan voedingsstoffen. Vandaar dat er vaak rood kroos op drijft. Dat is geen kroos maar een kroosvaren, die uit Verweggistan is ingevoerd en in onze vervuilde en zelden bevriezende wateren gedijt.

Maar verwar kroosvaren niet met kroos; het is er geen familie van. De familie eendenkroos bestaat uit verschillende soorten, waarvan dwergkroos de algemeenste is. Hoewel dat kroos van een copieus voedselaanbod houdt, is het geen alarmerende indicator van vervuiling. Onder een laagje kroos kan zich een waterleven afspelen waar David Attenborough een spectaculaire natuurfilm over zou kunnen maken.

Maar als kroos in een dikke laag een groot wateroppervlak afsluit, dringen er geen lucht en licht door en kunnen onderwaterwezens doodgaan. Hun verrotting soupeert dan de laatste zuurstof op.

Kroos is er gemakkelijk uit te scheppen, maar dat is dweilen met de kraan open, want hoe klein één kroosplantje ook is, maar weinig planten vermenigvuldigen zich zo rap. Zoals laatst in deze krant stond, kan kroos daarom een prima kweekplant zijn voor veevoer.

Nog sneller dan anders plant kroos zich voort als de zon schijnt en het niet hard waait. Vooral ondiepe wateren kunnen dan helemaal groen worden. Dat is wat er deze warme nazomer en herfst gebeurt. De eenden slobberen er lekker van.

(Natuurdagboek Trouw vrijdag 14 okt. 2016)