Op een avond zit ik met een vriend in de tuin, als iemand op de schutting bonst. Het is Gabe Bosma, die in de buurt een bijenstal runt. “Er is een volk uitgevlogen”, zegt hij. “Wil je kijken als ik het vang?”

Het is een vredige avond. De bijen relaxen buiten op hun korven of vliegen naar binnen voor de nacht. Gabe wijst naar boven. We zien een donkere massa om een tak, als een enorm gezwel.

Gabe vertelt dat bij de geboorte van nieuwe koninginnen de oude met een deel van het volk de korf verlaat. “Eerst vertrekken de werksters, de koningin volgt. Soms volgen er meerdere troonopvolgsters, die elkaar de zwerm uitvechten.” Gabe zet een korf klaar voor de zwerm.

Hij plaatst een ladder en geeft ons hoeden met sluiers van gaas. Zelf zet hij geen hoed op. Hij klimt op de ladder en besproeit de bijen met water. “Alsof het regent; dat maakt ze rustig.” Vervolgens benadert hij de zwerm met een net aan een lange stok…

Het is zaak in één keer zoveel mogelijk bijen in het net te krijgen. Als de koningin(nen) er maar bij zit(ten), dan duikt de rest vanzelf mee in de val. Voorzichtig manoeuvreert Gabe het net om de bijen.

Gedaan met de rust! Een verzengend gezoem klinkt en ineens vliegen overal bijen. “Au!” Ik vloek van de schrik. Er bungelt een angel aan mijn arm. Een andere bij kriebelt onder mijn t-shirt.

De halve zwerm zit in het net. Gabe schudt de bijen in de korf en hengelt de achterhoede uit de boom. “Ik had beter ook een hoed kunnen dragen”, zegt de imker, “zie je nog angels op mijn gezicht?” Ik pluk er één uit zijn oor.

De volgende dag begint mijn arm te zwellen en jeuken. Gabe mailt dat alle bijen in de korf zijn gegaan. Daar woedt nog een hevige strijd tussen meerdere kroonprinsessen.

(Natuurdagboek Trouw dinsdag 27 juni 2017)