Toen het warm was en ik buiten koffie dronk, zweefde er een bijtje over mijn terras. Het was maar een halve centimeter lang en snorde laag over de tegels. Soms nam het even plaats bij een holletje tussen de tegels. Er waren nogal wat van die holletjes en misschien hoopte de bij dat ze tussen de holletjes een bijennest aantrof om een eitje bij te leggen. Dat doen sommige bijensoorten. Ik heb meestal wel graafbijtjes tussen de tegels, maar nu waren er alleen mierennesten. Onvoorstelbaar hoeveel zand die mieren al naar boven hadden gezeuld.

De bij bleef maar zoeken. De volgende dag waren er zelfs twee bijtjes. Ze patrouilleerden over het terras. Vlak boven de tegels leken ze moeiteloos te zweven, telkens enkele decimeters in een rechte lijn, om dan even op de plaats rust als een kabouter-helikopter stil te blijven hangen en dan weer weg te zweven. Ze zullen wel gezoemd hebben maar ik hoorde niets. Heel soms leidde tot hun stil hangende inspectie tot een landing. Even zaten ze op het zand of mos tussen de tegels, hun kontje licht wippend. Dat kontje was rossig; maar verder kon ik niet goed zien wat voor kleuren ze hadden, wel dat ze wespentailles hadden. Waren het wespjes?

Ik maakte foto’s en zette er één op waarneming.nl dat door experts in de gaten gehouden wordt. De reactie kwam na een paar dagen, blijkbaar was het vanaf deze foto geen eenvoudige determinatie. Het was geen wesp, maar een zogenoemde wespbij, een op een wesp lijkende bij, van het geslacht Nomada. Vermoedelijk een geeltipje, stond erbij, Nomada sheppardana.

Een geeltipje heeft voelsprieten met gele uiteinden. Volgens wildebijen.nl komen geeltipjes voor langs bosranden, in bermen en op spoorwegterreinen, maar ook in het stedelijk gebied. Ze houden van onder meer biggenkruid, dat ik niet in de tuin heb. Als koekoeken dumpen ze hun eitjes in nesten van borstelgroefbijen, franjegroefbijen en andere groefbijen van het geslacht Lasioglossum.  Zouden die tussen mijn tegels nestelen?

(Natuurdagboek Trouw donderdag 17 mei ’18)