Klaver is fijn. Het is een door kleine en grote grazers zeer geliefd gewas. Het haalt stikstof uit de lucht en brengt het in de bodem. Wie klavers in z’n gras heeft, hoeft geen stikstof meer te strooien als kunstmest. Klavers bloeien tot de winter begint. En wat brengt een klavertje-4 ook alweer?

En toch bestrijden we klavers. We weren ze uit weilanden en tuingazons. Voor klaverbestrijding zijn geen argumenten. Het verdwijnen van klaver is dan ook vooral een bij-effect van het graslandbeheer. Tegen de bemesting van ons gras is geen kruid gewassen, ook klaver niet. Zelfs in voortuintjes zie ik mensen weleens kunstmest strooien. Dat is goed voor gras, slecht voor bloemen.

Ik denk dat veel mensen een plantaardig veldje willen waar ze kunnen zitten en spelen, of dat nou uit één soort gras bestaat of uit van alles. Ik beheer mijn gras al jaren als bloemenwei. Of nee, dat deden de konijnen en cavia’s. Geleidelijk aan veranderden zij het perkje in een kleurrijk mozaïek. Er is mos, er is laag gras, er zijn oprijzende pollen, er staan een stuk of twintig soorten bloemen, waaronder witte en rode klaver. Sinds de laatste kleine grazer vijftien maanden geleden doodging, heb ik maar één keer hoeven maaien. Het (niet-)gras is zo mestvrij geworden, dat het veel langzamer groeit dan het plofgras dat we gewend zijn.

Maaien is een overstatement, want mijn loodzware handgrasmaaier uit de jaren ’50 komt er niet doorheen. De pollen staan in de weg en hij ploegt het mos om. Maar dat geeft niet, ik kan het gazon, 5 bij 7 meter, met een schaar in een uur knippen. De klavers blijven staan. Mooi hoor!

(Natuurdagboek Trouw dinsdag 10 nov. 2015)