Het land van de schoolplaten
Lenze Hofstee weet me telkens te verrassen met weer een nieuwe activiteit. De natuurwebsite waarneming.nl, de bescherming de Waddenzee; Lenze blijkt overal achter te zitten. Hij zit nooit vooraan. Lenze woont in één van de oudste en monumentaalste panden van Groningen, waar hij de wonderlijkste objecten verzamelt. Een replica van de schedel van een reuzenhert bijvoorbeeld, met een gewei van zo’n vier meter spanwijdte. Aan de wanden hangen oude schoolplaten, u kent ze wel, In sloot en plas van Koekkoek of Ter Walvischvaart van Jetses. Op de laatste richt iemand zijn geweer op een ijsbeer. Als kind vond ik dat zielig.
Lenze blijkt zulke schoolplaten te sparen. En landkaarten. Hij heeft er honderden. Ze zijn mooi en nostalgisch. De sloot en plas van Koekkoek bijvoorbeeld toont een weelderig begroeide sloot met helder water dat krioelt van het leven. Lenze liet een paar nieuwe aanwinsten zien. Op een ervan stond ‘wilde flora ’. Vooral akkerbloemen als bolderik, klaproos, korenbloem, kaasjeskruid en wilde reseda. Ik herinner me ook een kaardebol. ‘Planten die nu grotendeels weg zijn’, mompelde Lenze mijn gedachten. Dat we toch moedwillig de planten en dieren die eeuwenlang bij ons landschap hoorden, in een paar jaar tijd uitroeien door dat landschap te vernachelen. Van een afwisselend land met akkers en graslanden, met hoogteverschillen, rietkragen, heggen en knotwilgen maken we een eentonig, plat landschap dat we ook nog eens ‘platteland’ noemen. Dat een denkend wezen zo dom is zijn eigen leefomgeving te verpesten. Om vervolgens eens per jaar uit te wijken naar een uithoek waar het nog zo mooi is als vijftig jaar geleden bij ons. Onvoorstelbaar.