In Noord-Amerikaanse bossen doen exotische planten het uitstekend, terwijl inheemse planten op hun retour zijn. Een reden daarvan is de eetlust van witstaartherten. Herten eten liever bekende kost dan uitheemse planten. Waar geen herten zijn, is de vegetatie gevarieerd. Waar herten zijn, overheersen een paar exotische soorten.

In het biologieblad Bionieuws van 21 mei lees ik over dat hertenmenu. Onderzoekers van de Cornell-universiteit in de staat New York boden acht witstaarthindes in gevangenschap emmers met vijftien verschillende plantensoorten aan. De proef werd in de lente, zomer en herfst uitgevoerd met groenvoer van het seizoen. De herten gaven de voorkeur aan precies die planten, die zeldzaam worden in bossen met herten. Conclusie: begrazing door herten is daar een belangrijke oorzaak van de woekerende vegetatie van exotische planten.

In Nederland is Amerikaanse vogelkers een beruchte exoot. De boom werd in mijn kindertijd al bospest genoemd. Als nieuwkomer hoefden Amerikaanse vogelkersen geen natuurlijke vijanden te vrezen. Ze zouden inheemse soorten wegconcurreren. In onder meer de Amsterdamse Waterleidingduinen werden ze handmatig bestreden door duinbeschermer Kees Piël.

Dat hoeft niet meer, dankzij hulp uit verrassende hoek. Damherten mijden exotische planten niet, zoals hun Amerikaanse neven. In de Waterleidingduinen houden duizenden damherten de vegetatie kort. Ze eten zoveel planten en bomen op, dat er voor reeën, bijen en vlinders geen blad of bloem overblijft. Die herten zijn Piël daarom een doorn in het oog, maar gelukkig eten ze wel Amerikaanse vogelkers. Volgens Piël zijn ze gek op de bladeren en zaailingen ervan.

Onlangs ontdekten biologen dat er nog een liefhebber aanschuift. Het vijfstippelige struikhaantje, een eetlustige kever die voorheen alleen lijsterbes bliefde, gaat sinds kort dankzij een genetische aanpassing ook bospest te lijf.

(Natuurdagboek Trouw maandag 30 mei 2016)