Life on Earth is de nieuwste natuurserie van de Natural History-unit van de BBC. Het is weer verbijsterend mooi en razend knap gefilmd. Maar helaas heeft de EO er een eigen stem aan gegeven. Zodat je overbodig geneuzel hoort in plaats van het tong-in-wang-Engels van David Attenborough.

Het viel uw tv-commentator Willem Pekelder ook al op: een natuurfilm met vaagtaal. De brandganskuikens die uit hun nest 120 meter langs scherpe rotspunten moeten springen, staan volgens de EO ‘voor een uitdaging’. Later hoeft een jong stokstaartje niet zo te aarzelen, want ‘zijn tante heeft aangegeven dat’ hij al mag toeslaan.

Akkoord, dit vergaderproza is misschien minder storend dan de voice-overs van weleer, toen bij natuurfilms verteld werd wat je toch al zag. Een egel at een slak en de stem zei: de egel eet een slak. Of: laat zich de slak goed smaken. Ik dacht dan: hoe weten ze dat? Misschien eet ie de slak wel met lange tanden.

Waarom zou je nietszeggend commentaar leveren? Die beelden zijn zonder geleuter fascinerend genoeg. Ondertitel of zwijg. Maar de onovertroffen Attenborough vervangen door geraaskal, is heiligschennis, is… kwetsend!

Attenborough laat wel eens het woord ‘evolutie’ vallen, soms zelfs in combinatie met ‘miljoenen jaren’. En dat kan niet bij de EO, waar alle aardse schoonheid zesduizend jaar geleden in nog geen week tevoorschijn is getoverd. ‘Miljoenen jaren geleden’ wordt dan ‘lang geleden’. Zo respectloos andermans creatieve prestatie vervangen vind ik ronduit kwetsend. Niet dat ik kwetsen zou willen verbieden, trouwens. Daar is geen beginnen aan, want je hoeft maar een kik te geven, of er is iemand gekwetst. Ik zet vanavond gewoon het geluid uit. Of ik huur het Britse origineel.

(Natuurdagboek Trouw woensdag 11 feb. 2015)