Gisteren was de equinox: midden op de dag stond de zon loodrecht boven de evenaar. Vanaf vandaag staat de zon boven het zuidelijk halfrond, vanaf nu is de zon langer onder dan op. Dankzij de schemer duurt de dag nog iets langer dan de nacht, maar dat is snel voorbij, want de dagen krimpen nu met twee minuten per dag. Ik merk het bij het opstaan en na het eten. En dan regent en waait het er ook nog bij. Herfst.

De eerste eikels en kastanjes vond ik begin september. Kastanjes verrassen me ieder jaar een paar keer. In de lente botten ze uit, een feest van herkenning. Dan bloeien hun kaarsen, ook fijn. Maar algauw komt er een moment dat er zo’n kleine kastanjeknikker op de stoep valt en opzij rolt. Wat, nu al? In september puilen de glanzende kastanjes uit hun dikke bast en zometeen deinen de gele bladeren van de boom. Van die bladstelen maakten kinderen vroeger brillen. Van kastanjes en eikels maakten ze poppetjes. Vroeger verzonnen kinderen wat tegen de verveling! Dat hoeven ze nu niet meer, nu hebben ze de computer, smartphone, tablet, nintendo, gameboy, televisie, wii en playstation.

De kastanjes glimmen in de berm. Ik zag een oude dame ze in een zakje verzamelen, waarschijnlijk hoopte ze er een kleinkind mee te plezieren.

Eikels worden ook meegenomen, vooral gaaien zijn er druk mee. Ze stoppen eikels in de grond, waar ze ontkiemen. Dan zijn ze zacht en lichter verteerbaar. Wat overblijft, wordt een nieuwe eikelplantage. Gaaien zijn akkervogels pur sang.

Maar hoe die eikels op de foto op dat paaltje belandden? Het paard staat erbij kijkt ernaar.