Met twaalf Trouwlezers en een medewerker van SNP-Natuurreizen wandel ik over Schiermonnikoog. Op het eiland heeft elke maand zijn eigen charme en de herfst is er geen gekke tijd, want op de Waddeneilanden nazomert het altijd lang door. Bovendien is het vogeltrektijd, groeien er paddestoelen, bloeien de parnassia’s en kleuren de duinen rood van de bessen.

We lopen elf kilometer over houtsnipperpaden, graspaden en het strand. Ik merk op dat ik een paar soorten zeker verwacht te zien, zoals grote parasolzwammen, kiekendieven en groenknolorchissen. Maar we zien geen enkele kiekendief. Wel zien we verrassend veel grote sterns boven zee. Vlakbij dribbelen drieteenstrandlopers voor ons uit langs de waterlijn. Ook zien we een prachtige tapuit met zijn oranjeroze buikje van dichtbij. De groenknolorchissen laten zich niet vinden, maar parnassia’s zijn er genoeg – de mooiste bloemen van de wereld. En we vinden veel stijve ogentroost, wat rode ogentroost, kattedoorn en veel blauw glidkruid. De bessen en bottels zijn vuurrood en zo oranje dat het koninginne- pardon koningsdag lijkt. Koninginnekruid staat trouwens ook nog veel te bloeien.

Langs anderhalve kilometer strand komen we onder meer drie soorten hartschelpen en drie soorten boormossels tegen, en bovendien een prachtexemplaar van de zeldzame wijde mantel.

Duivelsbroodrussula’s, braakrussula’s en berkenrussula’s geven paarse, rode en gele kleurtjes aan de groene duinen. Langs de Reddingsweg staat een schitterende paddestoel, met een dikke steel waarop een al even dikke hoed staat. De sprookjeszwam is een berkenboleet.

De verwilderde appels vallen al uit de bomen. ’s Lands appeloogst heeft een knauw gekregen van nachtvorst in de lente, maar hier aan zee glanzen de duinappels geel – het loopt hier nooit zo’n vaart met nachtvorst in de lente. En wat staat daar achter die appelboom? Waarachtig, een grote parasolzwam, met een hoed als een pannekoek. Maak ik toch nog één belofte waar!

(Natuurdagboek Trouw donderdag 7 sept. 2017)