Drie zomers ploeterde ik met bioloog Jeroen Reneerkens op Groenland door de sneeuw en modder over de toendrabergen, om drieteenstrandlopers te bestuderen. Er waren geen voetbalcompetities, geen tv, internet, e-mail, telefoon, krant of deurbel. Geen auto’s, geen winkels, niets. Wel een verpletterend mooi, woest landschap met glinsterende fjorden en ijsvelden in een immer lage zon. Met walrussen, poolvossen, poolwilgjes, klaprozen, muskusossen, poolparelmoervlinders en muggen, miljoenen muggen.

‘Afgezien van dat steken vallen ze best mee’, zei ik tegen Jeroen.

‘Ja’, beaamde hij ad rem, ‘en ze zijn zo tam, ze gaan gewoon op je zitten!’

Deze zomer geen Groenland voor mij. Jeroen is er wel naartoe. Maar ja, mijn boek was klaar en ik had geen dringende reden meer. Zonder dringende reden naar Groenland vliegen, dat doe je niet, de ijsbergen smelten onder de uitlaat van je toestel. Maar gelukkig ben ik nu op Schiermonnikoog, waar ik oude bekenden uit Groenland zie: drieteenstrandlopers. De eerste zijn al terug uit hun Groenlandse broedgebied. Enkele jonge vogels overzomeren op Schier. Wat zou het leuk zijn een vogel met kleurringetjes tegen te komen. Die heb ik misschien zelf in handen gehad. Hij heeft de drieduizend kilometer waarschijnlijk in één ruk afgelegd, zonder pauze. Voor vertrek is hij even verdubbeld in gewicht van een half naar een heel ons, wat er onderweg weer afgaat. Sonja Bakkeren is er niets bij. Prachtige beestjes zijn het, op een wonderbaarlijke reis.

Over drietenen en de poolnatuur van Groenland laat ik morgen, dinsdagavond 20 juli, mooie plaatjes zien en vertel ik sterke verhalen. Ook is er een film over drietenen op Schiermonnikoog. Acht uur in het Dorpshuis. Komt u even langs?