Van de week zag ik een huismus een nestkast inspecteren. Dat doen holenbroeders wel meer. Soms slapen ze ’s winters in een nestkast, maar vaak inspecteren ze de kast alleen maar. Of ze daarbij ook overwegen of de kast over een half jaar een geschikte broedplek is? Het zal wel zo uitpakken: in maart weet de mus waar nestholten zijn.

Spreeuwen, ook holenbroeders, doen hetzelfde. Mevrouw Van Oorschot uit Bosch en Duin schreef me een brief waarin ze onder meer vraagt hoe het kan dat er onlangs spreeuwen op haar voedertafel afkwamen, terwijl die zich sinds mei niet meer hadden vertoond. Ik denk dat ze in de buurt gebroed hebben. De jonge spreeuwen zijn begin mei uitgevlogen en hebben de buurt verlaten, op zoek naar grasvelden met emelten, hun hoofdmaaltijd.

In de herfst komen spreeuwen vaak even langs bij hun broedplek, net als die mus. Ze gedragen zich dan soms een beetje versierderig, alsof ze mogelijke partners alvast attenderen op hun USP’s *). Algauw verlaten ze de broed- en behaagplek weer, om in maart opnieuw te komen en definitief een hol uit te kiezen. Dat kan een boomholte, een nestkast of een ruimte onder de dakpannen zijn.

Dit alles, en veel meer, bijvoorbeeld hoe het genoemde versiergedrag eraan toegaat, staat in mijn boek De spreeuw. Dat staat vol opmerkelijke, ja zelfs wonderbaarlijke feiten over deze leukste vogels van de wereld, met hun onverwoestbare vrolijkheid. De hele winter door blijven spreeuwen neuriën, ook op druilerige decemberdagen. Spreeuwen zijn zeer muzikaal. Mozart had een tamme spreeuw, door wie hij zich liet inspireren. Shakespeare beschreef een tamme spreeuw die steeds de naam van de vijand van de koning zei. Spreeuwen kunnen even goed praten als papegaaien en zijn veel gemakkelijker te houden, dus het is me een raadsel waarom we nog papegaaien houden en geen spreeuwen meer. Des te beter voor die vrolijke versierders.

*) Unique selling points

(Natuurdagboek Trouw donderdag 20 oktober ’22)