De onbekommerde spreeuw

De onbekommerde spreeuw

Spreeuw. Foto Koos Dijksterhuis

De spreeuwen zijn terug en zingen weer! Waren ze weg dan? Wel uit mijn tuin. Sinds september heb ik mijn vaste kostgangers niet meer gezien. Of ze echt vaste gasten zijn, weet ik niet, ik heb ze niet geringd om ze uit elkaar te houden. Maar aangezien ze honkvast zijn, en er eerder een spreeuwentekort is dan een -overschot, verwacht ik niet dat er nieuwelingen komen. Integendeel: eerst had ik altijd twee paar, sinds een paar jaar nog maar één. Het zouden wel onder mijn dakpannen opgevoede jongen van vorig jaar kunnen zijn, dat zal ik nooit weten.

Spreeuwen stemmen me blij. Thijsse noemde ze de “onbekommerde spreeuw”, en zette dat met een plaatje in zijn ex libris. Moderne lezers die niet weten wat dat is, zoeken het telefonisch wel even op in Wikipedia.

Op een zonnige middag kwam ik thuis en werd ik vergast op het gezellige geneurie, gemompel, gefluit, geklepper en gepieuw van een spreeuw. Die zat boven in een boom lekker in het zonnetje een solo te zingen, waar de zo geprezen merel wat van zou kunnen leren.

Ik hoop dat de vrolijke flierefluiter een vrouwtje weet te versieren en dat ze straks weer bij mij onder de pannen zijn. Geen dier is zo’n onverwoestbare optimist als de spreeuw. We metselen hun dak- en muurholen dicht, we hakken hun nestbomen om, we betegelen hun tuinen, laten miljoenen katten op hen los en vergiftigen hun voedsel. In dertig jaar tijd hebben we tachtig procent van deze gevederde balsems voor de ziel uitgeroeid. En ze blijven onbekommerd flierefluiten!

Over spreeuwen raak ik niet uitverteld. Ze kunnen praten, ze geven wervelende luchtshows, ze versieren een vrouw met een bloemetje… Ik kan wel een boek over spreeuwen schrijven. Maar wacht, dat heb ik al gedaan!

Zaterdagavond laat ik filmpjes en plaatjes zien over de onbekommerde spreeuw, tijdens het NOU-congres in Haren (www.nou.nu). Ik vertel er spreeuwenverhalen en signeer er mijn boek De Spreeuw.

(Natuurdagboek Trouw donderdag 7 maart ’19)

DELEN

Eén gedachte over “ De onbekommerde spreeuw

  1. Beste Koos, dank voor je lyrische beschrijving van de spreeuwen vandaag in Trouw. Het geluk wil dat ik deze week avonden achtereen tegen zonsondergang vanuit mijn luie stoel door het raam een zwerm spreeuwen zie dansen over De Onlanden, hier in Groningen. Ze zijn dus echt terug. Kom gerust es kijken, als je wilt bij ons vanuit huis.
    M.vr.gr Gertien Oosterhoff

Reacties zijn gesloten.

Reacties zijn gesloten.