De kauwen gaan naar bed

De kauwen gaan naar bed

Kauwtjes. Foto Koos Dijksterhuis
Kauwtjes. Foto Koos Dijksterhuis

In de buurt van ons huisje op Schiermonnikoog is een verwilderd terreintje met een plukje loofbos. Er broeden spotvogels, die in Afrika overwinteren, maar in juni zorgen voor een kakafonie aan geluiden. Niet dat het nu stil is in het bosje. Overdag passeert er soms een kwetterend gezelschap staartmezen. Of er strijkt een groep vinken, sijzen, putters, groenlingen en barmsijzen neer, om tjuppend de elzenproppen leeg te peuteren. Tegen de avond komt het bosje pas echt tot leven. Dan is het er een geklets, gekrakeel, geklieuw en gekibbel van jewelste. De eilander kauwen gaan naar bed. De kruinen zwaaien van de zwarte druktemakers.

Voorheen keek ik graag naar de kauwen in het dorp, die zich in de iepen op de Willemshof te ruste legden, pardon: zetten. Vanaf de terrassen van Van der Werff, Bernstorff en Beuthus was hun beddegang goed te volgen. Hoewel, vaak verrichtten ze onnavolgbare handelingen. Dan leek iedereen te zijn ingekwartierd, ieder zijn plekje te hebben gevonden, maar dan stoof de hele club op hetzelfde moment toch weer de duisterende lucht in, om na enig gevlieg een andere boom te kiezen. Daar werd opnieuw beraadslaagd en geripzakt, alvorens iedereen zich bij zijn lokatie neerlegde. Pardon: neerzette. De binken kregen natuurlijk de beste plek, kauwen zijn als het erop aankomt even egoïstisch als mensen.

Ik geloof dat in de storm van oktober 2013 de iepen voor een deel zijn omgewaaid en dat de rest toen ook maar is omgezaagd. Hoe dan ook, de bomen zijn weg en daarmee de slaapplaats van kauwen. Die nu vlakbij ons huisje slapen en vanaf ons eigen terras te zien zijn. Dat scheelt ons een aanzienlijke kostenpost aan druivensap en gerstenprik.

(Natuurdagboek Trouw maandag 2 feb. 2015)

DELEN
Reacties zijn gesloten.